Μια βόλτα που μένει αξέχαστη. Σε μια άλλη εποχή, εκείνη της ηθικής, της αυθεντικότητας και των αξιών. Ένα ταξίδι στο παρελθόν, μα και ένα ταξίδι στο μέσα μας. το τάνγκο είναι ένας εσωτερικός χορός.
Ένας χορός που σε βοηθά να καταλάβεις, που κάνει τα πόδια σου να κινούνται από τη καρδιά σου. Είναι εκείνη η αγκαλιά, εκείνη η σύνδεση, που αν δε την έχεις, είσαι ανήμπορος να χορέψεις. Κι όταν η αγκαλιά κλείσει, κλείνουν τα μάτια και ανταλλάσσεις ενέργεια με τον παρτενέρ σου. Έτσι ξεκινά ένας διάλογος. Ένας σιωπηλός διάλογος που δε χωράει λέξεις παρά μόνο αισθήσεις.
Ο κάθε ένας απ τους δύο που χορεύουν χορεύει μόνος του, στρέφεται μέσα του και ξεδιπλώνει κομμάτια του, που τα εντείνει η μουσική, και εκφράζει με το σώμα του. Ο κάθε ένας χορεύει τα αισθήματά του σα μια εναλλακτική μορφή ψυχοθεραπείας που διαρκεί όσο μια τάντα. Και ποτέ ο κάθε χορός δεν είναι ό ίδιος! Ποτέ η κάθε αγκαλιά δε κουμπώνει με τον ίδιο τρόπο. Ποτέ δε χορεύεις με τον ίδιο τρόπο. Το τάνγκο είναι κάτι διαφορετικό για τον κάθε τανγκέρο.
Αυτός δεν είναι ένας χορός που μπορείς να πεις ότι κάποια στιγμή τον κατέχεις απόλυτα, είναι ένα συνεχές ψάξιμο. Είναι μια συνεχή εξέλιξη. Εσωτερική και εξωτερική. Σε πηγαίνει πάντα ένα βήμα παραπέρα, όσα χρόνια και αν χορεύεις. Σε μαθαίνει τον εαυτό σου. Το τάνγκο είναι τρόπος ζωής. είναι εθισμός. Είναι μαγεία. Είναι ένας κόσμος, που όσο πιο βαθιά μπαίνεις τόσο πιο καλά τον καταλαβαίνεις.
Και το σώμα, εκφράζει αυτά που δε μπορείς να πεις με λέξεις.
Άλλοτε χορεύεις ήρεμα, άλλοτε θυμωμένα, άλλοτε χαρούμενα και άλλοτε μυστήρια. Γιατί πάντα έχεις κάτι να πεις. Γιατί οι δυναμικές και τα χρώματα της μουσικής, εισβάλλουν μέσα σου και πυροδοτούν κομμάτια σου που είχαν χάσει το δρόμο τους. γιατί δεν είναι ανάγκη να καταλαβαίνεις το στίχο, μα τις φράσεις της μουσικής. Άλλοτε πιο δραματικές, άλλοτε πιο χαρούμενες, σε παρασύρουν να τις στολίσεις με τα δικά σου στολίδια, με τις κινήσεις σου.
Κλείσε τα μάτια…
Εγώ κι εσύ μια αγκαλιά!
Άνοιξε το βήμα, εμπιστεύσου με!
Νιώσε την ένταση της μουσικής.
Πάτα δυνατά, κράτησε τα μάτια σου κλειστά όπως εγώ,
Και μίλα μου…
Σε μια γλώσσα που μόνο εσύ κι εγώ καταλαβαίνουμε…
Στη γλώσσα των αισθήσεων…
Στη γλώσσα της σιωπής!
