Πολύς ο λόγος για τις μάσκες των ανθρώπων τις μέρες τούτες της Αποκριάς.
Μπορεί το κλίμα να είναι χαλαρό και χαρούμενο, πάντα όμως πέφτει σφήνα μέσα του η πίκρα, ο θυμός ή το παράπονο για τις ανθρώπινες μάσκες που χειρίζονται, πληγώνουν και ταλαιπωρούν άλλους ανθρώπους τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου.
Νομίζω, ωστόσο, πως οι περισσότεροι μπορούμε να αντιληφθούμε μια συμπεριφορά που δεν πατάει γερά πάνω στην εκτίμηση και στο σεβασμό. Μια συμπεριφορά που εισβάλλει στη ζωή μας χωρίς να έχει πάρει το χρόνο της για να ωριμάσει, χωρίς να υπάρχουν κοινές μνήμες για να τη στηρίζουν. Οι ανθρώπινες σχέσεις χρειάζονται χώρο και χρόνο για να δοκιμαστούν και να μας αποδείξουν ότι τους αξίζει να τις εμπιστευτούμε, μια αρχή που όλοι την αποδεχόμαστε.
Είναι, επομένως, δική μας ευθύνη και δικό μας λάθος όταν από ανάγκη ή από ματαιοδοξία ή από μοναξιά επιτρέπουμε σε κάποιους ανθρώπους να βρουν ξεκλείδωτη την πόρτα που προστατεύει τα συναισθήματα, τους φόβους, τα προβλήματά μας. Και στην περίπτωση αυτή δε θα πρέπει να μας αιφνιδιάζει καμιά μάσκα.
Ο άλλος βρήκε ανοιχτά και μπήκε. Και όχι ακάλεστος φυσικά.
Οι μάσκες των ανθρώπων πέφτουν φυσικά από μόνες τους αργά ή γρήγορα. Γιατί το ψέμα, η διπλοπροσωπία, η ανεντιμότητα δε μένουν για πολύ στην αφάνεια. Κι αν κοιτάξεις τους ανθρώπους προσεκτικά, θα διακρίνεις τα σημάδια εκείνα που συνηγορούν στο ότι πρέπει να είσαι προσεκτικός μαζί τους. Ο άνθρωπος που μπαίνει επιπόλαια στη ζωή σου δείχνει τα σημάδια του από την αρχή.
Είναι αυτός που αποφεύγει να σε κοιτάξει κατάματα όταν σου μιλά. Είναι ο άνθρωπος που αντιφάσκει στα όσα σου αποκαλύπτει για τη δική του τη ζωή. Ο άνθρωπος που εμφανίζεται από το πουθενά χωρίς φίλους και γαντζώνεται πάνω σου προσφέροντάς σου άνευ όρων τη φιλία του. Είναι εκείνος που σε κολακεύει χωρίς καν να σε έχει γνωρίσει πραγματικά. Αυτός που κατηγορεί σε σένα τις προηγούμενες φιλίες και συναναστροφές του.
Μην αναστατώνεσαι, λοιπόν, όταν δεις να πέφτει η μάσκα του, όταν δεις το πραγματικό του πρόσωπο. Εκείνος έκανε ό,τι περνά από το χέρι του για να σε προειδοποιήσει. Εσύ δεν ήσουν έτοιμος ή έμπειρος αρκετά, ώστε να το αντιληφθείς εγκαίρως. Καμιά αποκάλυψη δεν έρχεται εξ’ ουρανού.
Ας μη συγχέουμε, όμως, μια σύγκρουση με τον δικό μας άνθρωπο, με τον άνθρωπο που έχει κερδίσει τη θέση του στη ζωή μας με τις πράξεις του σε βάθος χρόνου, με τη συμπεριφορά ενός ανθρώπου που η παρουσία του δεν έχει προλάβει να καταγραφεί στον σκληρό δίσκο της ζωής μας.
Μπορεί να λένε ότι δεν πρέπει να έχεις άμυνες και πανοπλίες στις σχέσεις σου με τους άλλους, αλλά δε μπορείς και να εμπιστεύεσαι τις στιγμές της ζωής σου σε λάθος χέρια. Και το ποια χέρια είναι τα σωστά αποκαλύπτεται και αποδεικνύεται μέσα στον χρόνο.
Να έχεις λίγη περισσότερη υπομονή και να μην τη φοβάσαι τη μοναξιά σου.
Να τη γλεντάς και να την καμαρώνεις. Γιατί αν είναι να είσαι με λάθος ανθρώπους, θα πρέπει να είσαι έτοιμος να πληρώσεις και το τίμημα αυτής σου της επιλογής. Όλα με μέτρο και όλα στον χρόνο τους.
