Η «Έμιλι» μια προσωπικότητα ιδιαίτερη για την εποχή της, μέσω της ποίησης ζει στον δικό της κόσμο.
Απομονωμένη και κλεισμένη επιλεκτικά στο πατρικό της σπίτι, αφουγκράζεται με τον δικό της τρόπο όσα συμβαίνουν γύρω της. Σαν θεατής παρακολουθεί την δική της ζωή, άλλοτε σαν πρωταγωνίστρια και άλλοτε σαν να πρόκειται για μία άλλη. Μια λεπτή αέρινη φιγούρα ντυμένη πάντα στα λευκά, χειμώνα καλοκαίρι(ένα χρώμα που θα την ακολουθεί μέχρι τον θάνατό της), περιφέρεται σαν αερικό, σαν επίγειος άγγελος στα δωμάτια του μεγάλου της σπιτιού! Πιστεύει στον Θεό και υπομένει στωικά τις απώλειες που σημάδεψαν την ψυχή της! Ο θάνατος αγαπημένων της προσώπων, στιγματίζει την κάθε της στιγμή. Η σιωπή μεταφέρεται σε χαρτί και μανιωδώς γράφει. Η ποίηση την ταξιδεύει σε κόσμους ιδανικούς και σε αγάπες παντοτινές. Πεθαίνει μόνη και ελεύθερη όπως ακριβώς ζούσε και η ψυχή της για πολλά χρόνια.
Η Χριστίνα Τασκασαπίδου μια μικροσκοπική, λεπτή φιγούρα, όμοια με την «Έμιλι» που υποδύεται, μεταφέρει στο κοινό τον προσωπικό της εγκλωβισμό και την ελπίδα!
Η ηθοποιός ερμηνεύει τα μέγιστα έχοντας εντρυφήσει απόλυτα, στην ευαίσθητη και ντελικάτη προσωπικότητα της Έμιλι Ντίκινσον, της Αμερικανίδας ποιήτριας που σαν όλους τους ιδιαίτερους και ξεχωριστούς ανθρώπους, έχει την κατάρα οι καταθέσεις της ψυχής τους να γίνονται γνωστές στα πέρατα του κόσμου μετά θάνατον!
Απελπισμένη από την μάταιη ελπίδα τα ποιήματά της να τύχουν αναγνώρισης, δίνει ρητή εντολή να καούν όλα τα χειρόγραφά της που αφορούν την προσωπική της αλληλογραφία.
Ευτυχώς για την ανθρωπότητα η αδερφή της Έμιλι, Λαβίνια έκαψε μεν τα προσωπικά της χειρόγραφα όπως της ζητήθηκε, αλλά διέδωσε δε, πάνω από δύο χιλιάδες ποιήματα και σημειώσεις της Αμερικανίδας ποιήτριας, που βρήκε σε ένα σεντούκι!
Η αφηρημένη και ταυτόχρονη λιτή προσέγγιση των λέξεων που χρησιμοποιεί η Έμιλι στα ποιήματά της, καθιστούν την ακριβή τους μετάφραση σαν έννοια δύσκολες, έως και αδύνατες. Και ποιος στα αλήθεια μπορεί να μπει στο μυαλό και την ψυχή ενός ανθρώπου σαν την Έμιλι Ντίκινσον ώστε να μεταφέρει με απλοϊκό τρόπο όσα εννοεί και αισθάνεται...
Μια βαθιά συναισθηματική παράσταση σε έναν χώρο, πλημμυρισμένο από ενέργεια, στους πρόποδες της Ακρόπολης!
«Αν σταματήσω μια Καρδιά που πάει να σπάσει
Δεν ήρθα μάταια στη ζωή
Αν απαλύνω κάποιου την Οδύνη
Ή ηρεμήσω άλλου τον Πόνο
Ή βοηθήσω το μισολιπόθυμο Κοκκινολαίμη
Να μπει ξανά μες στη Φωλιά
Δεν ήρθα μάταια στη ζωή».
«Μόνος Κόσμος» - Έμιλι Ντίκινσον
Επιμέλεια Κειμένων: Δημήτρης Ζαχαράτος
Σκηνοθεσία: Αλέξιος Κοτσώρης
Μουσική επιμέλεια: Violet Louise
Στον ρόλο της Έμιλι: Χριστίνα Τασκασαπίδου
Βρυσάκι Πλάκα.
