Κάποτε με ρώτησες αν άξιζε. Θυμάσαι;
Θύμωσα πολύ μαζί σου τότε. Αν είναι δυνατόν να με ρωτάς κάτι τέτοιο. Είσαι αχάριστη, σκέφτηκα. Φυσικά και άξιζε. Ναι άξιζε. Θυμάσαι τι σου απάντησα; Σήμερα που δεν είμαι καλά, το θυμάμαι πιο έντονα από ποτέ.
Έχω για κρυψώνα το σκοτάδι μου. Φοβάμαι, ρε γαμώτο. Πολύ. Φοβάμαι γιατί ήρθε η ώρα να πάρω τις σημαντικότερες αποφάσεις της ζωής μου. Να αλλάξω. Να δημιουργήσω την ευτυχία μου. Να χτίσω τώρα, όχι αύριο, σήμερα , μια καλύτερη ζωή.
Θεέ μου, θα αντέξω; Θα τα καταφέρω; Πώς θα μπορέσω να πω αντίο σε κάτι που είμαι μαζί του όλη μου τη ζωή; Πώς θα μάθω να ζω χωρίς αυτό; Πώς θα πετάξω στο παρελθόν την ίδια μου την ύπαρξη, για μπορέσω να γεννήσω τον νέο εαυτό μου;
Βηματίζω αργά, σα να προσπαθώ να κλέψω χρόνο για να μείνω λίγο παραπάνω μαζί με τα κομμάτια μου που οφείλω να αποχωριστώ. Λίγα βήματα έμειναν. Ελάχιστος χρόνος. Όποιο κόλπο και αν σκαρφιστώ για να αποφύγω έναν ακόμη αποχαιρετισμό στη ζωή μου, αντικρίζω τον χρόνο να μου χαμογελά ειρωνικά.
Όχι. Δεν μπορώ να κοροϊδέψω τον χρόνο. Είναι αμείλικτος δεν μου επιτρέπει καμία αναβλητικότητα. Είναι μπροστά μου και τραβάει με δύναμη τα πόδια μου για να προχωρήσω επιτέλους μπροστά. Λίγα βήματα έμειναν. Αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση.
Τώρα ήρθε η σειρά μου να αναρωτηθώ αν άξιζε. Κοιτώ το πρόσωπό μου στον καθρέφτη και με υγρά μάτια με ρωτώ.
«Άξιζε;»
Πόσο ανάγκη σε έχω. Πόσο θα ‘θελα τώρα που φοβάμαι να σε ‘χω δίπλα μου. Τελικά είχα δίκιο; Άξιζε;
Πνίγομαι. Νιώθω ότι θα σπάσει η καρδιά μου, από την αναμονή. Έχω βγει στο μπαλκόνι. Ο καπνός του τσιγάρου μου στα πνευμόνια μου, λυτρωτικός. Μετρώ αντίστροφα τα βήματα μου λίγο πριν πατήσω το εσωτερικό κουμπί της ηθελημένης ψυχικής ανάφλεξης μου. Πρέπει να με σκοτώσω. Να με γκρεμίσω για να μπορέσω να ξαναγεννηθώ ακέραιη. Χωρίς σάπια θεμέλια. Κοιτώ ψηλά στον ουρανό. Είναι πεντακάθαρος, γεμάτος με φωτεινά αστέρια. Φωτίζουν την ψυχή μου. Καθησυχάζουν, καλμάρουν την αγωνία μου.
Ξέρω γιατί. Επειδή κάπου ανάμεσά τους βρίσκεσαι εσύ. Εδώ και πολύ καιρό κατοικείς ανάμεσά τους. Είσαι αστέρι που στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου, μιλώ, ξεσπώ, προσεύχομαι. Απόψε σε νιώθω πιο κοντά μου από ποτέ. Με βλέπεις; Τυχερό μου αστέρι, με ακούς; Απόψε θα πείσω τον εαυτό μου γι’ αυτό που απάντησα τότε.
Ναι. Άξιζε.
Άξιζε για όλα τα δάκρυα και για όλα τα χαμόγελα. Γιατί ήταν αληθινά, ολόδικά μου, επιλογές μου. Τις αγαπώ τις επιλογές μου. Αυτές μου πρόσφεραν τα πολυτιμότερα δώρα μου.
Άξιζε για την κάθε ανάσα που πήρα, για όλα τα συναισθήματα που ένιωσα στο μάξιμουμ των αντοχών μου. Άξιζε για όλα τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα. Άξιζε για την κάθε ένωση που βίωσα. Άξιζε για όλα τα κορμιά που άγγιξα. Άξιζε για όλα τα φιλιά που γεύτηκα. Άξιζε για όλες τις ψυχές που συνάντησα και μέσα τους ταξίδεψα. Άξιζε γιατί άκουσα τον ήχο του κύματος που σκάει πάνω στα βράχια, τη βροχή, τον άνεμο. Άξιζε γιατί ένιωσα την ζέστη του ήλιου στο κορμί μου, την δροσιά της θάλασσας στις γυμνές πατούσες μου.
Άξιζε για όλα τα φύγε που είπα, για όλα τα καλωσόρισες. Άξιζε γιατί αγάπησα. Άξιζε γιατί αγαπήθηκα. Άξιζε για όλα τα ταξίδια που έκανε η ψυχή μου. Άξιζε που έζησα την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία της ζωής μου, γιατί η ζωή είναι πανέμορφη με όποια διάθεση και αν έχει.
Ναι, αστεράκι μου φωτεινό. Άξιζε! Η ζωή παραμένει πανέμορφη και ηλιόλουστη και συννεφιασμένη. Και σκοτεινή και λαμπερή. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο αξίζει να ζω.
Θα συνεχίσω να προχωρώ, να πολεμώ, ακόμα και αν πρέπει να πω τα πιο επώδυνα αντίο. Θα κάνω αυτό που φοβάμαι για να μπορέσω να εξελιχθώ. Να κάνω την ζωή μου καλύτερη.
Τραβώ ακόμη μια ρουφηξιά από το τσιγάρο μου κοιτάζοντας τα αστέρια. Μόνο το τσιγάρο μου και τ’ αστέρια ξέρουν ποια είμαι. Το καλύτερο παρεάκι.
Αστεράκι μου, με ακούς; Με βλέπεις; Λέω να αργήσω να έρθω. Μην μου θυμώσεις. Δεν θέλω να χάσω δευτερόλεπτο εδώ.
Ώρα να κλείσω τον κύκλο και να πετάξω ό,τι ασχημαίνει την ζωή και ροκανίζει την ψυχή μου. Ώρα να πω αντίο στον ίδιο τον εαυτό μου. Να μηδενίσω για να μπορέσω να ξαναρχίσω να ζω την ζωή που μου αξίζει.
Καληνύχτα τυχερό μου αστεράκι.
Σε αγαπούσα, σε αγαπάω και θα σε αγαπάω.
Συνεχίζουμε.
Συνεχίζω...
Εις μνήμην της φίλης μου Ευγενίας
