Τέρμα τα μοιρολόγια. Πρέπει να πας μπροστά

Τέρμα τα μοιρολόγια. Πρέπει να πας μπροστά(πηγή pixabay)

Είμαστε και εμείς πού μαζέψαμε ότι μπορούσαμε από τις ζωές μας και πήγαμε σαν τα χελιδόνια να βρούμε κάπου άλλου την άνοιξη (εγώ ακόμη ψάχνω τα χρώματα της, εδώ πάνω το γκρίζο δεν την αφήνει να φανεί).

Αφήνεις πίσω ανθρώπους που μοιραζόσουν την καθημερινότητα σου, τις χαρές σου και τις στεναχώριες σου. Αναρωτιέσαι, πόσοι θα αντέξουν την απουσία σου; Ξέρεις μέσα σου πως σε αυτό τον καινούργιο αγώνα σου θα είναι αρκετοί  στις κερκίδες στην αρχή, το χειροκρότημα όμως θα σε επαναφέρει στη  πραγματικότητα.

Θα καταλάβεις πως ξεκίνησες με πολλούς και όμως δεν άντεξαν όλοι την απόσταση! Μάλλον το κενό που τους άφησες ήταν μικρό και έκλεισε γρήγορα ή δεν είχες θέση στην ζωή τους απλά κάπου σε στριμώχναν και η απουσία σου τους δημιούργησε μια γλυκόπικρη γεύση, γρήγορα όμως το συνήθισαν. Τώρα πλέον τα βλέπεις όλα από μακριά, για τις χαρές τους, τις στεναχώριες τους και όλα αυτά που αποτελούν την καθημερινότητα τους!

Δύσκολο στην αρχή να το δεχτείς σου έπεσαν βλέπεις πολλές αλλαγές μαζεμένες! Κοιτάς γύρω σου πρέπει να ξεκινήσεις, κάθε αγώνας έχει και τις απώλειες του.
Έτσι δεν λένε; 
Χαρίζεις ένα όμορφο χαμόγελο σε όλους αυτούς που έμειναν να σε χειροκροτούν και απλά τους ζητάς όταν πέφτεις να δυναμώνουν το χειροκρότημα τους. Τόσο όσο να σου δίνουν την ώθηση να συνεχίζεις τον αγώνα! Όσο για αυτούς που έβγαλαν εισιτήριο αλλά δεν άντεξαν να δουν την εκκίνηση απλά τους ευχαριστείς για ότι μέχρι τώρα έζησες μαζί τους. Σου λένε δικαιολογίες τύπου είσαι μακριά!

Μέσα σου γελάς και πονάς. Τέρμα όμως τα μοιρολόγια πρέπει να πας μπροστά δεν έδιωξες κανέναν εσύ,χαμογέλα για όσους έμειναν! Η συνέχεια θα δείξει πόσο η ριμάδα απόσταση αντέχει και τη άλλο θα σου πάρει ακόμη...

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ