Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μαμά που είχε δυο γιους. Η μαμά αυτή παρόλο που υπεραγαπούσε τα παιδιά της προσπαθούσε να τα μεγαλώσει χωρίς να τα παραχαϊδεύει και χωρίς να τους κάνει όλα τα χατίρια.
Δε τα κατάφερνε πάντα, τουλάχιστον όμως προσπαθούσε...
Παρόλο που ήταν εργαζόμενη έβρισκε καθημερινά χρόνο να μιλάει με τα παιδιά της και να τους δίνει χρήσιμες -κατά τη γνώμη της- συμβουλές.
Την απασχολούσε φυσικά, η πρόοδός τους στο σχολείο κυρίως όμως να είναι «καλά παιδιά» με ορθή συμπεριφορά.
Το ένα παιδάκι ήταν πολύ ήσυχο…
Ένα παιδάκι χαμηλών τόνων με μια ευαίσθητη καρδούλα, δότης συναισθημάτων, από μικρός ήταν «δίπλα» σε κάθε αδύναμο πλασματάκι.
Μεγαλώνοντας ήταν για τους κατά «συρροήν ψευτονταήδες» του σχολείου το «εύκολο θύμα»…
Ιδιαιτερότητά του; Κάποιες μικρές μαθησιακές δυσκολίες που τις πλήρωσε πολύ ακριβά, ξεχνώντας όσα με πολύ κόπο μάθαινε απ’ τον πανικό του μη τον κοροϊδέψουν…
Αποτέλεσμα; Ένα παιδί που κατέβαλλε απίστευτα μεγάλη προσπάθεια στο σπίτι μη καταφέρνοντας υπό το κράτος του πανικού μέσα στην τάξη ν’ αποδώσει…
Κάθε μέρα η ψυχούλα του κακοποιούνταν, με απειλές, κοροϊδίες και τρομοκρατία, με αποτέλεσμα «να χάσει το χαμόγελό του» , κι η μανούλα του τη γη κάτω απ' τα πόδια της.
Ένιωσε μαζί του, ανασφαλής και φοβισμένη κι αυτή, μη ξέροντας πώς να το υπερασπιστεί. Της πήρε καιρό να μπορέσει να καταπραϋνει την πληγωμένη ψυχούλα του και να το βοηθήσει να ξαναχτίσει την πίστη για τον εαυτό του! Και τα κατάφεραν ΜΑΖΙ!
Ευτυχώς δε φοβήθηκε τόσο πολύ ώστε να μην της μιλήσει εγκαίρως και δεν έγινε ένα ακόμη Θύμα του bullying...
Ήταν, είναι και θα είναι ένα Υπέροχο πλάσμα, γεμάτο ευαισθησίες, φαινομενικά ίσως αδύναμο μα ουσιαστικά ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟ!
Η μαμά του έμεινε δίπλα του στηρίζοντας κάθε επιλογή του, παλεύοντας μαζί του τους «δράκους» προσπαθώντας να του ενισχύσει τη χαμηλή αυτοεκτίμηση κι αυτοπεποίθηση, καμαρώνοντάς το να μεγαλώνει και να εξελίσσεται σ' ένα πολύ καλό και ισορροπημένο παιδί.
Στον αντίποδα ο άλλος γιος μεγάλωνε ως από-δέκτης όλων αυτών…
Το πλεονέκτημά του; Η ισχυρή αυτοπεποίθησή του, αλλά κι η ευαισθησία του, συγκαλυμμένη όμως, στο όστρακο του «δυνατού!»
Το μειονέκτημά του; Ο φόβος του μη «πάθει» όσα ο αδερφός του, μη τον κοροϊδέψουν, μη τον χτυπήσουν, μη τον απορρίψουν
Στην ανάγκη να παραστήσει τον «ισχυρό» έπεσε στην παγίδα της ανάρμοστης συμπεριφοράς προς άλλα παιδιά…
Όταν ο διευθυντής κάλεσε την μαμά για να της επιστήσει την προσοχή, η μαμά για πρώτη φορά ένιωσε ντροπιασμένη κι ανάξια…
Ξανάχασε τη γη κάτω απ’ τα πόδια της όντας από την «άλλη όχθη» αυτή τη φορά.
Ευτυχώς ήξερε τι πρέπει να κάνει για να «προλάβει το κακό»…
Αγκάλιασε το παιδί της και με Αγάπη και πολλή συζήτηση το έφερε στον σωστό δρόμο, σ’ αυτόν που αγαπά και σέβεται κάθε ιδιαιτερότητα και διαφορετικότητα!
Τα παιδιά «ΣΩΘΗΚΑΝ» ! Γιατί η μαμά δε τ’ άφησε από τα μάτια της κι από την αγκαλιά της…
Και τα παιδιά μεγάλωσαν κι η μαμά τα καμάρωνε γιατί κάθε μέρα την έκαναν περήφανη, με το να είναι τόσο καλά παιδιά!
Αν ήταν παραμύθι, θα τελείωνε κάπως έτσι! Μα η ζωή δεν είναι καθόλου παραμυθένια…
Ας μείνουμε δίπλα στα παιδιά μας, με μάτια κι αυτιά ανοιχτά, κι ας προσπαθήσουμε να διορθώνουμε "αποκλίνουσες συμπεριφορές τους" μόλις τις αντιληφθούμε.
Έτσι, μόνο θα πάψουν να υπάρχουν παιδιά, Θύματα, Θύτες και Θεατές του bullying!
Σημαντικός ο ρόλος του σχολείου στην αντιμετώπιση, αλλά μη γελιόμαστε, το «πρώτο σχολείο» είναι πάντα το σπίτι!
