Νίκη Ταγκάλου: Μπορείς να μου πάρεις την ψυχή;

Νίκη Ταγκάλου: Μπορείς να μου πάρεις την ψυχή;

Στην πραγματικότητα θα σκότωνε για λίγη τρυφερότητα αλλά δεν το δείχνει. 
Μεταμορφώνεται σε κάτι απόκοσμο και απρόσιτο αλλά η στολή της πέφτει μεγάλη και όλο την μαζεύει από κάτω. 

Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι μεγάλωσε με φίδια για αυτό έμαθε να τα θρέφει στον κόρφο της αλλά η φύση της ήταν άλλη και κάθε που την δάγκωναν έκλαιγε για λίγο αλλά δεν παραπονιόταν. 
Έσφιγγε τα δόντια, σκούπιζε τα μάτια για να μην σβήνουν οι φλόγες τους και συνέχιζε τον δρόμο της...
----------

Σε κάθε κρεβάτι μου φορούσαν
ένα λουρί στο λαιμό που προσπαθούσα να
σπάσω.
Κάθε φορά το έσπαγα.
Κάθε φορά πληγωνόμουν.
Κάθε φορά γινόμουν διαφορετική.
Πριν από κάθε συναλλαγή ρωτούσα,
“μπορείς να μου πάρεις την ψυχή;"
-----------

Πάνω στα σεντόνια με φιμωμένο στόμα
και ανύπαρκτη καρδιά.
Δέκα ώρες πριν βλέπω το νεκρό.
Δέκα ώρες μετά τον ενσαρκώνω.
Ανοικτά χέρια και πόδια και στόμα πλαστελίνη.
Το χειραγωγείς μέχρι που το σκίζεις.
Σημάδια πεταλούδες. 
Ξεκινούν σκουλήκια μεταμορφώνονται σε παράσημα.
Φύλακες στην πόρτα. Δεν αφήνουν τίποτα να ανθίσει.
Ένα δάκρυ τρέχει, προλαβαίνουν να το σκουπίσουν κι αυτό.
Μην τρέξει η αδυναμία στο πάτωμα και γλιστρήσει ο επισκέπτης.
Αφιλόξενη θα με πουν και θα ντραπώ..

Νίκη Ταγκάλου
#ΈρωτεςΕνΤάφω
Όλοι οι τάφοι της ζωής της
#Σύντομα_από_τις_Εκδόσεις_Πηγή

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ