Ένα παιδί ανεξάρτητα την ηλικία του έχει ανάγκη από την αποδοχή και την επικοινωνία με τους γονείς και το περιβάλλον γύρω του. Ανάλογα με την ηλικία η συναισθηματική νοημοσύνη γίνεται όλο και περισσότερο αναγκαία και εκφράζεται μέσα από τις κινήσεις ή τις χειρονομίες του.
Αν ένα παιδί αρχίζει και εισπράττει την αδιαφορία και την απαξίωση, τότε εκδηλώνει συμπεριφορές που αντί να το βοηθούν να προχωρήσει, του αφήνουν πληγές που δεν επουλώνονται. Άρα, λέμε ότι πάσχει από συναισθηματική ανεπάρκεια. Με άλλα λόγια, όταν κάποιος δεν δίνει ή δείχνει αγάπη, φροντίδα και ενδιαφέρον-και ειδικότερα οι γονείς για το παιδί τους- τα παιδιά αντιλαμβάνονται τέτοιες συμπεριφορές ως απαξίωση και άγνοια για το τι θα απογίνουν. Έτσι, καταβάλλονται από νοσηρές σκέψεις που δεν βλάπτουν μόνο την ψυχή αλλά και το σώμα τους.
Οι συμπεριφορές αυτές εκδηλώνονται με τους εξής τρόπους:
1) απομόνωση
2) κατάθλιψη
3) έλλειψη ή άρνηση επικοινωνίας
4) αδυναμία, ψυχική κούραση
5) κακές διατροφικές συνήθειες
Τι μπορούν οι γονείς να κάνουν:
Όταν η προσοχή των γονέων επικεντρώνεται στους δικούς τους εαυτούς και αδιαφορούν για την ψυχική ικανοποίηση των παιδιών-με αποτέλεσμα τα παραπάνω συμπτώματα-θα πρέπει με κάποιο τρόπο να αφυπνιστούν.
Για να βοηθηθούν και αυτοί αλλά και τα παιδιά θα ήταν καλό να γίνουν τα παρακάτω:
1) βοήθεια από σύμβουλο ψυχικής υγείας
2) κατανόηση και ηθική-ψυχική συμπαράσταση στα παιδιά
3) προσπάθεια συνειδητής και βαθιάς επικοινωνίας προκειμένου να βοηθήσουν τα παιδιά να αποβάλλουν λάθη και ευθύνες που οφείλονται σε αυτούς.
4) ως γονείς-αλλά και ως εκούσια υπεύθυνοι για την γέννηση ενός παιδιού-έχουν καθήκον να του γιατρεύουν τις πληγές και να του κλείνουν όσο ανώδυνα γίνεται αυτές που κάποιες φορές δημιουργούνται.
5) όταν επέρχεται δημιουργία ενός συνόλου, μιας οικογένειας ακόμα και σε περίπτωση διάλυσή της, οι γονείς έχουν μερίδιο στην ανατροφή και στην συναισθηματική εξέλιξή του.
Ένα παιδί ή ένας έφηβος ανεξάρτητα την ηλικία που διανύει έχει ανάγκη από αγάπη στην καθημερινότητα του. Η έλλειψη της το/τον οδηγεί σε συμπεριφορές και αργότερα σε καταστάσεις που ο ίδιος αλλά και οι γονείς κάποια στιγμή θα μετανιώνουν για τις επιλογές που έγιναν. Η έλλειψη ηθικής-συναισθηματικής νοημοσύνης μας κάνει ανθρώπους που δεν μπορούμε να διακρίνουμε το λάθος από το σωστό και μας φέρνει αντιμέτωπους με τις συνέπειες των πράξεων μας. Ας μάθουμε λοιπόν, να σεβόμαστε το δημιούργημά μας και να μην το απαρνιόμαστε σαν ένα σκουπίδι που δεν έχει θέσει στην ζωή μας. Η αγάπη δεν είναι απλά ένα συναίσθημα αλλά ένας τρόπος να υπάρχεις μέσα στον κόσμο. Διότι, αγάπη σημαίνει ζωή. Και για να υπάρχει ζωή, η αγάπη πρέπει να περπατάει δίπλα της.
«Τα παιδιά είναι όπως και τα λουλούδια: Ευλογία Θεού»
