Η πρώτη κίνηση, να πάρω τηλέφωνο στα δυο μοναδικά, αρμόδια, ιδρύματα της χώρας μας, να μάθω ποια η διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσω.
Το ένα μας ζητάει να τους στείλουμε ένα γράμμα, γράφοντας τα προσωπικά μας στοιχεία καθώς και το πότε παντρευτήκαμε. Λογικά όλα αυτά. Ανίδεοι εμείς, να κοιταζόμαστε και ένας κόμπος να ανεβαίνει στο λαιμό μας. «Ονομάζομαι Τσαμπά Κατερίνα του …»
Το άλλο, που είναι και στην πόλη μας τη Θεσσαλονίκη, μας ενημέρωσε ότι αρχικά απαραίτητη είναι η παρουσία μας σε μια μαζική ενημέρωση που θα γίνει στο χώρο τους. Και μετά μια αίτηση, με κάποια δικαιολογητικά καθώς και ένα βιογραφικό. Δώσαμε λοιπόν τα ονόματά μας και περιμέναμε με αγωνία την ημέρα.
Ήρθε η μέρα… Πήγαμε εκεί και αυτό που αντικρίσαμε, ειλικρινά, δεν το περιμέναμε. Νέα ζευγάρια, αλλά και μόνοι άντρες και γυναίκες να έχουν γεμίσει την αίθουσα απ’άκρη σ’άκρη.
«Η ενημέρωση αρχίζει, παρακαλώ μην μιλάτε μεταξύ σας» …μα τι λέτε κύριε; Φαντάζεστε τον εκνευρισμό μας; Την αγωνία μας; Περιμένουμε να ακούσουμε πληροφορίες που θα κρίνουν το μέλλον μας. Μπορεί το μέλλον όλης μας της ζωής, μπορεί και το μέλλον εκείνης της ημέρας…
Για να φτάσεις εκεί, προφανώς και έχεις προσπαθήσει με άλλες οδούς.. προφανώς και έχεις προσπαθήσει φυσικά… προφανώς προχώρησες στην τεχνητή γονιμοποίηση αφού ο φυσικός τρόπος δε σου «βγήκε»… Έφτασα εδώ γιατί το θέλησα, γιατί το λαχταρώ, γιατί δεν έχω άλλη λύση και το θέλω πολύ…
Αυτά που μάθαμε λοιπόν είναι πολύ αισιόδοξα για τα παιδάκια κι απαισιόδοξα για τους δυνητικούς γονείς. Τα παιδιά προς υιοθεσία, στην Ελλάδα, πλέον είναι λίγα. Πολλές οι αιτήσεις όμως. Η διαδικασία, από 10ετής έγινε 4ετής. Το λες και εξέλιξη… όχι γι αυτόν που περιμένει όμως… που ξεροσταλιάζει πάνω από το τηλέφωνο.
Τα παιδιά που προορίζονται για υιοθεσία είναι λίγα, γιατί για λίγα αφαιρείται δια νόμου η επιμέλεια από τους γονείς. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι παιδιά από εθισμένους γονείς, παιδιά με ψυχικά ή άλλα νοσήματα, παιδιά άλλων φυλών που οι γονείς αδυνατούν να τα μεγαλώσουν.
Μας μιλήσανε με νούμερα… Οκτώ λένε, οκτώ παιδάκια το χρόνο δίδονται για υιοθεσία… Και τα άλλα; Τα άλλα έρχονται, μόλις μπορούν, οι γονείς και τα παίρνουν πίσω. Δεν υπάρχει ορφανοτροφείο… μόνο ίδρυμα φιλοξενίας.
Αυτά που ακούγονται κατά καιρούς, λοιπόν; Ότι υπάρχουν τόσα παιδιά στα «αζήτητα»; Ψέματα; Για χάρη των κλικς στα sites; Των αναδημοσιεύσεων;
Ε όχι, φίλε μου! Δεν παίζουν με αυτά. Δεν παίζουν με την ευαισθησία του κόσμου, με τη λαχτάρα κάποιου να ενημερωθεί διαδικτυακά περί υιοθεσίας. Δεν παίζουν με τα συναισθήματα! Όχι φίλε μου!
