Οι ανθρώπινες σχέσεις δοκιμάζονται στο χρόνο

Οι ανθρώπινες σχέσεις δοκιμάζονται στο χρόνο(πηγή pixabay)

Οι σχέσεις μας με τους άλλους είναι πολυδιάστατες και πολύμορφες. Είναι συντροφικές, φιλικές, επαγγελματικές ή απλά κοινωνικές. Χαρακτηρίζονται ως ουσιαστικές, επιφανειακές, σταθερές ή περιστασιακές. Μιλάμε για σχέσεις εμπιστοσύνης, σχέσεις εξάρτησης, σχέσεις ζωής.

Όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί υποδηλώνουν ότι οι σχέσεις που μας συνδέουν με τους άλλους ανθρώπους είναι σύνθετες. Σαν ένα παζλ από συμπεριφορές και συναισθήματα, του οποίου τα κομμάτια πρέπει να κουμπώσουν για να είναι η σχέση μας ισορροπημένη και λειτουργική.

Μόνο που αυτά τα κομμάτια δεν ταιριάζουν πάντα μεταξύ τους, όσο κι αν τα πιέζουμε να κουμπώσουν και να παραμείνουν στη θέση που θα θέλαμε. Είναι φορές που αναζητούμε μάταια αυτήν τη «χρυσή» τομή» που θα διευκολύνει τη συνύπαρξή μας με τον άλλον. Και είναι πάλι φορές που το κομμάτι που μας λείπει δε βρίσκεται, αφήνοντας ένα κενό που περιμένει τη συμπλήρωσή του.

Στα χρόνια που αναλογούν στον καθένα μας, όλοι μετράμε ανθρώπους που πέρασαν από τη ζωή μας. Ανθρώπους που έμειναν και έγιναν στιγμές, ανθρώπους που έφυγαν αφήνοντας το σημάδι τους να πλανιέται μέσα μας, ανθρώπους που την προσπέρασαν χωρίς να μας αγγίξουν, ανθρώπους που την έκαναν σκαλοπάτι για να προχωρήσουν παραπέρα.

Μέσα στον σκληρό δίσκο του μυαλού και της καρδιάς μας έχουν καταγραφεί και αποθηκευτεί οι άνθρωποι που έγιναν σύντροφοι, εκείνοι που έγιναν φίλοι αγαπημένοι, αυτοί που άγγιξαν με το μαγικό ραβδάκι τους την ύπαρξή μας και μαγνήτισαν το βλέμμα και την καρδιά μας, οι άλλοι που έγιναν συνοδοιπόροι στο ταξίδι μας σε μια μοναχική στιγμή.

Αλλά όχι μόνο αυτοί. Υπάρχουν και οι άνθρωποι που έκαναν ένα πέρασμα μέσα στη ζωή μας με τρόπο επιφανειακό, προσωρινό και μερικές φορές μοιραίο. Είναι εκείνοι με τους οποίους μοιραστήκαμε στιγμές που δεν κατάφεραν να γίνουν κοινή μνήμη, αυτοί με τους οποίους δεν είχαμε τις ίδιες πρακτικές ή συναισθηματικές ανάγκες, οι άλλοι που δεν μπόρεσαν ή δεν ήθελαν να αφεθούν στο συναίσθημα, εκείνοι που δε μας επέλεξαν, αλλά στάθηκαν δίπλα μας χρηστικά και χειριστικά.

Καμιά σχέση, ωστόσο, δεν είναι δεδομένα πετυχημένη ή δεδομένα αποτυχημένη. Οι σχέσεις των ανθρώπων δοκιμάζονται στο χρόνο. Αυτός είναι ο πιο αυστηρός κριτής που επιλέγει τι αξίζει να μείνει. Είναι ο χρόνος που μετρά πράξεις, μετρά αντοχές, μετρά προσπάθειες. Είναι ο χρόνος που αξιολογεί την ειλικρίνεια, την εμπιστοσύνη και την ένταση των συναισθημάτων.

Γι’ αυτό και ίσως να είναι καλό να μην πιέζουμε τα «κομμάτια» της συνύπαρξής μας με τους άλλους να χωρέσουν με το ζόρι στη ζωή μας. Ας τους δώσουμε τον χρόνο που χρειάζονται για να μας αποδείξουν ποια είναι η θέση που τους αναλογεί μέσα μας. Για να μας αποδείξουν αν είμαστε επιλογή και όχι ανάγκη.

Ό,τι αξίζει αντέχει στο χρόνο.

Ό,τι είναι επιλογή παλεύει στο χρόνο.

Ό,τι είναι αγάπη γίνεται χρόνος.