Η αβάσταχτη μοναξιά της μοναξιάς σου

Η αβάσταχτη μοναξιά της μοναξιάς σου(πηγή pixabay)

Ίσως μια από τις σπανιότερες φορές που τόσο έντονα νιώθεις την μοναξιά.

Όχι αυτή με την απουσία ανθρώπων πλάι σου, εκείνη την άλλη, την ύπουλη της ψυχής σου.

Σιωπή νεκρική μέσα σου καμιά αίσθηση δύναμης και ήχου.

Στη βιβλιοθήκη είναι ξαπλωμένα αναπαυτικά πολλά βιβλία.

Διάβασες πέντε, μπορεί και έξι.

Επάξια σου ανήκει το Όσκαρ της ποιότητας!

Η μουσική που ποτέ δεν λείπει, παίζει κάτι πολύ δυνατό.

Θλιβερή διαπίστωση, παίζει μεν μα εσύ δεν ακούς τίποτα…

Απλά παίζει, για την ακρίβεια στα αφτιά σου μια φασαρία επικρατεί περισσότερο, παρά η μελωδία του τραγουδιού.

Ο ήχος του τραβά την προσοχή σου, κάνοντας επιτακτική την ανάγκη, να συντονιστείς με τον ρυθμό του…

All I want is you… ενδιαφέρον!

Τώρα μάλιστα!

Λέω να μην πάρω, σκέφτεσαι ενστικτωδώς…λέω να μην ενδώσω να μην συνηγορήσω στον ρυθμό και στον στίχο του τραγουδιού.

All I want is my!

Αυτή τη στιγμή θέλεις να σηκώσεις το τηλέφωνο.

Κοιτάς την ώρα, αργά, πολύ αργά. Δεν μπορείς να τηλεφωνήσεις...

Εδώ σε αυτό ακριβώς το σημείο πρέπει να μας συστηθείς δε νομίζεις;

Εγώ ξέρω ποια είσαι, πρέπει όμως εσύ να το αντιληφθείς και να το κατανοήσεις.

Είσαι πολλά πρόσωπα…

Για εκείνον, η μεγάλη αγάπη...

Για τον κόσμο, μια γκόμενα που τη δουλεύει.

Για την γυναίκα του, μια τυχαία ελαφρών ηθών, που τα έμπλεξε με έναν παντρεμένο.

Η γκόμενα, η ερωμένη.

Οκ, υπάρχει μια ποιότητα, οι λέξεις αυτές δε σου αξίζουν κατά βάθος, ως τίτλοι, το δέχομαι.

Το τρίτο πρόσωπο πάντως για να σε επαναφέρω στην πραγματικότητα, δεν αλλάζει αλλάζοντας τις λέξεις.

Με, η χωρίς την ποιότητα σου, τρίτο παραμένει.

Πως λέμε έρχομαι δεύτερος και καταϊδρωμένος… καμία σχέση, είναι ακόμα χειρότερα.

Φιλενάδα άγνωστη σε βλέπω, σε κάνω εικόνα εκεί καθισμένη στα σκοτάδια του σπιτιού, με το βλέμμα χαμένο στο κενό, με τις σκέψεις μπερδεμένο κουβάρι.

Εσύ τώρα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές λες γίνεται; Αυτή είμαι εγώ, αυτή είναι η δική μου κατάσταση, το δικό μου παρόν.

Αναρωτιόσουν πως είσαι η μόνη; Όχι δεν είσαι, είναι πολλές, πολλές ακόμη σαν και σένα, ακριβώς στη ίδια θέση που βρίσκεσαι και εσύ.

Αχ μωρέ σκέφθηκες ποτέ σου το γιατί;

Σίγουρα το σκέφθηκες απλά δεν θέλησες να το δεις κατάματα.

Κλείστα όλα. Όλα, φώτα, πόρτες, παράθυρα, μουσική, κεράκια, όλα.

Άντε βάλε ένα ποτάκι και κάνε μια εξαίρεση στα όλα, βάλε πάλι την μουσική να παίζει, έτσι που δίχως και πάλι να την ακούς.

Και κάτσε αναπαυτικά σαν τα όμορφα και ενδιαφέροντα βιβλία σου.

Κάτσε να τα πούμε λίγο σοβαρά να πούμε αλήθειες, που πονάνε εμείς οι άξιες, οι έξυπνες οι ικανές, οι ευαίσθητες, οι όλα τα μπορώ!

Μην αναλώνεσαι στο πως την πάτησες, στο πως αφέθηκες, ούτε να αμφιβάλεις στα πόσα πίστεψες, ούτε ακόμα και στα πόσα δεν έβλεπες, μα εσύ έκανες τα στραβά μάτια.

Χαμένος χρόνος από την πολύτιμη ζωή σου, χαμένη φαιά ουσία από τον ενδιαφέρον εγκέφαλό σου όλο αυτό.

Η καρδιά δεν ακούει, κλείνει τα μάτια και τα αυτιά ερμητικά.

Μην καταλογίζεις λάθη, το να πιστέψεις πως όλα βρίσκονται υπό τον έλεγχο σου στα ζητήματα καρδιάς, είναι μεγάλη πλάνη...

Για άκου τώρα…Celine Dion Just walk away…

Tι λες τώρα; Είναι νομίζω η ώρα να φεύγουμε. Ρωτάω…

Εσύ τι λες; Όποιος τολμάει να λέει πως σε αγαπάει, όφειλε στο όνομα της αγάπης που ξεστομίζει να ήταν εκεί.

Να πάρει θέση. Η μέση δεν είναι θέση, η μέση είναι το τίποτα. Δεν θα γίνω σκληρή, γιατί οι χαρακτηρισμοί που αρμόζουν είναι πολύ σκληροί. Θα πω μόνο για μετριότητα!

Αν εσύ και η κάθε γυναίκα σαν να είσαι εσύ, βάζεις την αγάπη να κάθεται δίπλα με την μετριότητα, είναι σαν να βάζεις τον ίδιο Το Θεό να κάνει παρέα με τον Διάβολο. Γίνεται; Δεν γίνεται!

Η γιαγιά μου έλεγε πως αν δεν σπάσεις αυγά ομελέτα δεν γίνεται.

Το να λες, η να σου λένε σ’ αγαπώ απέχει πολύ, χιλιόμετρα μακριά από το να το επιβεβαιώνεις, μέσω πράξεων, μέσω αντιθέσεων και ανατροπών.

Γι’ αυτό εξάλλου και η δύναμη της αγάπης είναι τεράστια γιατί σε ωθεί να κάνεις και να αλλάξεις ότι ήξερες ότι ζούσες ως τώρα.

Μη κλαις...

Σκούπισε τα ωραία σου ματάκια. Για την ακρίβεια άνοιξέ τα διάπλατα.

Άνοιξε και τα παράθυρα του σπιτιού σου να μπει καθαρός αέρας, άνοιξε πόρτες και φώτα και άκουσε με…

Ότι έγινε, έγινε δε γυρνάμε πίσω, δεν μπορούμε ακόμη κι αν το θέλαμε.

Ότι ζήσαμε πάει, αληθινό η όχι, καμιά σημασία δεν έχει.

Αυτό που έχει, είναι πως εσύ είσαι εδώ, μόνη…πως αυτός που αγαπάς και λέει σ’ αγαπάει δεν είναι εδώ γιατί δεν μπορεί να είναι.

Είναι στο σπίτι του, είναι στην οικογένειά του, είναι στην γυναίκα του.

Αν, αν ήθελε κάτι άλλο θα το έκανε, δύσκολα η εύκολα θα έβρισκε την δύναμη και θα το έκανε.

Εσύ έφθασε η ώρα να κοιτάξεις την δική σου ζωή, να την κάνεις καλύτερη , να αρχίσεις να βγαίνεις έξω και να μάθεις πια να περνάς καλά, πρώτα με σένα και μετά με αυτούς που είσαι μαζί.

Όχι έξω σαν παρουσία, ψυχή τε και σώματι, με το νου και την καρδιά.

Δεν είμαστε σε θέατρο να παίζουμε ρόλους.

Η ζωής μας είναι το έργο μας και οι ρόλοι είναι δικοί μας, εσύ έχεις τον πρωταγωνιστικό.

Και αν βρεις κάποιον που λέει πως σε αγαπάει να είναι εκεί και να σβήνετε παρέα τα κεράκια πριν πέσετε για ύπνο αγκαλιά.

Τελείωσες το ποτό σου;

Η μουσική παίζει ακόμη αν δεν το έχεις καταλάβει…

Ώρα να διεκδικήσουμε, όχι μέσω από ζωές άλλων.

Ξημέρωσε πια, πρέπει να φύγω.

Καινούργια μέρα έρχεται μέρα που ελπίζω να σε πάει ένα βήμα πιο κοντά στην αληθινή αγάπη εκείνου που όταν και εάν ξαναβρεθούμε θέλω να τον δω να κάθεται δίπλα σου να σου χαϊδεύει τα μαλλιά και το κυριότερο, να είναι δικός σου...

Μόνο δικός σου.