Το «Χωρίς πρόσωπο» του Stefan Ahnhem το είχα στη βιβλιοθήκη μου από τον Νοέμβριο του περασμένου έτους αλλά, με τόσα βιβλία υποψήφια προς διάβασμα, καθυστέρησα να το πιάσω στα χέρια μου και να το ξεκινήσω.
Αστυνομικό μυθιστόρημα Σκανδιναβού συγγραφέα, η λατρεία μου των τελευταίων, αρκετών, χρόνων. Λίγες μέρες έχω που το ξεκίνησα και κυριολεκτικά, το «ρούφηξα» σχεδόν απνευστί! Είναι εκπληκτικό.
Όταν η αστυνομία ανακαλύπτει το πρώτο θύμα, αντιλαμβάνονται ότι ήταν συμμαθητής του νεοφερμένου αστυνομικού στην ιδιαίτερη πατρίδα του το Χέλσιμποργκ. Αυτός, διακόπτει την υποχρεωτική άδεια που του δώσανε από τη Στοκχόλμη και ξεκινάει, νωρίτερα από το κανονικό, συμμετέχοντας στη διελεύκανση της υπόθεσης.
Διαπιστώνουμε, διαβάζοντας, ότι ο δολοφόνος επιτίθεται σε παλιούς συμμαθητές και στην προσπάθεια της αστυνομίας να τον ανακαλύψει αυτός αποδεικνύεται πανέξυπνος και πάντα 2 βήματα μπροστά! Σκέφτονται κάποια πιθανά σενάρια. Μήπως ήταν εκείνο το παιδί που το παρενοχλούσαν δύο άλλα παιδιά αλλά χωρίς να παίρνει κανείς θέση από όλη την τάξη; Μήπως είναι εκείνο το παιδί που κανείς δεν είχε προσέξει; Που το ψάχνανε στη σχολική φωτογραφία, αλλά αυτό δε φαινόταν πουθενά; Ή μήπως φαινόταν αλλά δεν ήταν «ορατός»; Ερωτήσεις που σκέφτεσαι καθώς το διαβάζεις και αγωνιάς να φτάσεις στη λύση του μυστηρίου.
Μια μεγάλη ανατροπή έρχεται κάποια στιγμή, γιατί νομίζεις ότι έχουν βρει τον δολοφόνο αλλά όλα ανατρέπονται όταν…
Ε δε θα σας τα πω όλα εγώ. Σας προτείνω να το αγοράσετε άμεσα και εύχομαι καλή ανάγνωση!
