Θα μάθω στην κόρη μου να ξεχωρίζει το παραμύθι από το παραμύθιασμα

Θα μάθω στην κόρη μου να ξεχωρίζει το παραμύθι από το παραμύθιασμα(πηγή pixabay)

Και ήρθε η ώρα που διαπίστωσα ότι τα παραμύθια είναι ό,τι πιο αληθινό υπάρχει.
Και ότι είναι η μόνη πραγματικότητα που ενστερνίζομαι. Και κάπως έτσι αποφάσισα να της μάθω να τα πιστεύει. Και ας γαλουχήθηκα με την πεποίθηση ότι τα παραμύθια οδηγούν σε ψεύτικους κόσμους. Και ας μου μάθανε να "μην τρώω το παραμύθι". Και ας μου είπαν ότι όσα πίστεψα ήταν "παραμύθια της Χαλιμάς".

Εγώ, πάντως, θα της μάθω να τα πιστεύει τα παραμύθια. Γιατί αν δεν πιστέψει στο παραμύθι πως θα αγγίξει το θαύμα; Μόνο που θα είναι το δικό της. Εκείνο που θα πλάσει εκείνη στο μυαλό της και θα προσπαθήσει να το φτάσει. Και θα της πω ότι υπάρχουν και βάτραχοι που , καμιά φορά, είναι καλύτερη παρέα από τους πρίγκιπες.
Και καλό θα ήταν να τους αφήσει να είναι ο εαυτός τους και να δει στην διαφορετικότητα την ομορφιά.
Και να ακούσει και την πτυχή του λύκου και όχι μόνο της Κοκκινοσκουφίτσας γιατί πολλές φορές τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται.
Και ότι αν συναντήσει τον Κοντορεβυθούλη να του πει ότι δεν χρειάζεται να αφήνει ψιχουλάκια στο διάβα του για να μη χάσει το δρόμο γιατί κάποιες φορές χρειάζεται να χάσουμε το δρόμο για να φτιάξουμε άλλους δρόμους που οδηγούν σε καλύτερους κόσμους.

Θα της πω να μη γίνει η Ραπουτζέλ κανενός.
Να μην αφήσει κανέναν να κρέμεται απ΄τα μαλλιά της τραβώντας την στον πάτο αλλά και να μην κρεμαστεί και αυτή από τα μαλλιά κανενός. Και αν τύχει και χάσει το γυάλινο γοβάκι της και την βρουν μεσάνυχτα, ε και; Όποιος την αγαπάει να την δεχτεί και με τα κουρέλια.

Όχι, να τα πιστέψει τα παραμύθια, να τα πιστέψει. Και να αγαπήσει και τους καλούς και τους κακούς. Γιατί οι μεν θα της προσφέρουν αγάπη και οι δε μαθήματα. Και αν το τέλος δεν είναι πάντα αίσιο στο χέρι της θα είναι να ξεκινήσει να γράφει τις δικές της ιστορίες και να δίνει τα τέλη που επιθυμεί. Μόνο να μάθει να ξεχωρίζει όσο μπορεί τα "παραμύθια" από το "παραμύθιασμα" θα της τονίσω. Και να προσέξει ποιους βάζει να της διηγούνται τα πρώτα... Να τα πιστέψει τα παραμύθια. Γιατί αν δεν, τότε πως θα ζήσει το όνειρο;

Αφιερωμένο στην κόρη μου, την μονάκριβή μου Άννα..