Το ρήμα «ζητάω» δεν κρύβει μέσα του ζητιανιά. Άλλο ζητάω κι άλλο ζητιανεύω.
Μη φοβάσαι να ζητάς αυτά που θεωρείς ότι αξίζεις και αυτά που βαθιά μέσα σου έχεις ανάγκη και ποθείς. Για αρχή πρέπει να αντιληφθείς τι ακριβώς είναι αυτό που φοβάσαι. Την αντίδραση του άλλου; Τη φυγή; Την αλήθεια; Η αλήθεια σου είναι.
Αν δεν την φανερώσεις στον άλλον, δε θα τη μάθει ποτέ. Δε θα σε μάθει ποτέ. Και μετά ποιος θα ευθύνεται που δε θα παίρνεις αυτό που θέλεις;
Θέσε όρια και πήγαινε βόρεια. Προς τα πάνω πάντα.
Εξέλιξη πάντα. Μη μένεις στάσιμος. Ακόμη κι αν μέχρι τώρα δεν είχες καταφέρει ποτέ να απαιτήσεις και να παλέψεις για αυτό που πιστεύεις ότι αξίζεις, ήρθε τώρα η ώρα.
Πρώτα από όλα αυτός στον οποίο οφείλεις να πεις την αλήθεια για το τι θέλεις, δεν είναι άλλος από τον ίδιο σου τον εαυτό! Πρέπει να σε ψάξεις, να σε μάθεις. Και μετά να συστηθείς στους γύρω σου. Τι είναι αυτό που σε ενοχλεί; Τι είναι αυτό που αγαπάς; Τι είναι αυτό που ονειρεύεσαι; Για κανέναν και τίποτα δε θα τα αλλάξεις. Για κανέναν και τίποτα δε θα τα πουλήσεις. Ούτε θα τα αγοράσεις βέβαια. Δεν αγοράζονται. Πρέπει ο άλλος να θέλει και να στα δώσει. Κι εσύ θα κρατήσεις στη ζωή σου μόνο αυτούς που θέλουν και στα δίνουν απλόχερα.
Όποιος τα αρνείται, η λύση δεν είναι να συμβιβαστείς. Το μέτριο ποτέ δεν το θέλησες.
Μέτριο να ζητάς μόνο τον καφέ σου. Όλα τα άλλα θες να χτυπάνε κόκκινο! Αν κάτι δε σε γεμίζει, να φεύγεις. Όχι, δεν τρέχεις έτσι από το πρόβλημα, αλλά το λύνεις. Καμιά φορά η φυγή βοηθάει. Σου αξίζει. Και δεν έχει τυχαία η λέξη «αξίζω» μέσα του το «ζω». Δε ζεις χωρίς αυτά που αξίζεις. Κοροϊδεύεις απλώς τον εαυτό σου και οδεύεις προς τον γκρεμό. Μην τα παρατήσεις ακόμα κι αν δεν προλάβεις να αλλάξεις και πέσεις. Φώναξε: «Τα θέλω όλα και πολύ!» και ξεκίνα να σκαρφαλώνεις.
Μην κοιτάξεις στιγμή πίσω σου. Γιατί θα ζαλιστείς και θα ξαναπέσεις. Μόνο πάνω να κοιτάς.
Εκεί πας. Έφτασες στην κορυφή. Εκεί σου αρμόζει να βρίσκεσαι. Και αποφάσισες να πραγματοποιήσεις μια επίσκεψη. Χτύπησες την πόρτα δυναμικά και αποφασιστικά. Δεν πρόσφερες την αγκαλιά σου όταν σου άνοιξαν. Την αγκαλιά σου την αξίζουν μόνο όσοι θα πετάξουν μακριά τη μετριότητα. Οι υπόλοιποι δε χωρούν μέσα της.
Μέσα σου…
Δεν έχεις θέση πλέον για αυτούς. Ζήτησες να σου φτιάξουν έναν καφέ.
«Πόση ζάχαρη βάζεις;» σε ρώτησαν.
«Λίγη» απάντησες.
«Το ακριβώς αντίθετο από τη ζάχαρη που βάζω στη ζωή μου» πρόσθεσες.
Κοιταχτήκατε για μια στιγμή στα μάτια.
«Θέλω το πολύ και το θέλω πολύ. Το έχεις;»…
Η Μαρία Ιατρίδη είναι εκπαιδευτικός, δημοσιογράφος και συγγραφέας. Κυκλοφορεί η ποιητική της συλλογή: "Χαράζοντας τα σύννεφα" από τις εκδόσεις Πνοή.
