Έλα, έλα, αν τολμάς. Έλα ξαφνικά, σαν δυνατός αέρας.
Ταρακούνησέ με. Στριφογύρισέ με. Πάρε με μαζί σου! Πάρε με από το χέρι.
Έλα, πάμε! Έλα να αποδράσουμε. Να ξεφύγουμε από τα τετριμμένα. Να δώσουμε χώρο στα βλέμματά μας, στα νεύματα και τα τρυφερά αγγίγματά μας.
Έλα να νιώσουμε. Όλο προγραμματίζουμε σαν καλοκουρδισμένες μηχανές. Από τη στιγμή που θα δούμε το φως της ημέρας, μέχρι την ώρα που θα πέσουμε αποτραγγισμένοι στο κρεβάτι. Ας μην το κάνουμε αυτό απόψε. Ας το αποφύγουμε, όσο το βλέμμα μου συναντάει το δικό σου, με αυτόν τον τρόπο, τον ανεξήγητο.
Κλείνω τα μάτια και αφήνομαι. Εγκλωβίζοντας μέσα μου,αυτήν την πολύτιμη στιγμή.
Γιατί είμαι εδώ. Γιατί είσαι εδώ. Γιατί δε χρειάζεται να βρούμε την απάντηση στο κάθε μας “γιατί”.
Σε θέλω, με θέλεις. Κι είναι υπεραρκετό. Κοίτα με, χαμογέλασέ μου. Πείραξέ με, με το μοναδικό σου τρόπο. Βάλε μπρος και φύγαμε! Κι όπου μας βγάλει…
