Αν άξιζε, θα ήταν εδώ μαζί σου

Αν άξιζε, θα ήταν εδώ μαζί σου(πηγή pixabay)

Πάλεψες, έμαθες, συνεχίζεις. Και με νωπές ακόμη τις πληγές, σφίγγεις τα δόντια σου και συνεχίζεις.

Μάθε, πως δεν αξίζει άλλο! Γιατί αν άξιζε, θα ήταν εδώ μαζί σου, οι οποίοι! Δε θα αναρωτιόσουν ακόμα.

Ούτε οι πληγές σου θα ήταν νωπές. Συνέχισε να βάζεις μέσα στο μυαλό σου, τη λέξη: “Αρκετά!” Μέχρι να την κάνεις βίωμα!

Αρκετά με την υποκρισία, τις γλοιώδεις συμπεριφορές και τα χάρτινα προσωπεία.

Αρκετά με τον εμπαιγμό, την εκμετάλλευση, την ύπουλη, σιχαμερή συμπεριφορά. Πόνταραν στη σιωπή σου, που νόμιζαν για εύθραυστη αδυναμία, μα δεν ήξεραν ότι εσύ έχτιζες οχυρώματα αυτοπροστασίας!

Αρκετά, γιατί δεν αξίζει! Αρκετά, γιατί δε χωρά άλλη φαλκίδευση! Θύμα, θύμα...

Για όλους προσπάθησες, πλην του εαυτού σου! Κι αυτός; Πού βρίσκεται; Τι λάθος μέγα!

Ακούς; Φτάνουν τα περιθώρια, η ανοχή! Τέρμα οι συμβιβασμοί, οι ευκαιρίες δίχως τέλος.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο λάθος, από το να βάζεις κόμμα, εκεί που έπρεπε να βάλεις τελεία.

Υ. Γ: Σ’αγαπάω, επιτέλους!