Φυλακίζεις τον κάθε χτύπο της καρδιάς σου, σ' όλα αυτά τα πρέπει.
Βασανιστικό... σκληρό... για τα αισθήματά σου και τα θέλω σου, που ουρλιάζουν να δραπετεύσεις, να φύγεις μακρυά. Φυλακίζεις τις σκέψεις σου και ζεις μέσα στο όνειρο σου, την αγάπη, τον έρωτα, την ίδια την ζωή και τις στιγμές της, έτσι όπως εσύ θέλεις. Φυλακίζεις το δάκρυ σου που το είδα να κυλά και αφήνεις ένα δυνατό γέλιο να σπάσει τη σιωπή σου, όπως ο γελωτοποιός σε παράσταση για μικρά παιδιά. Φυλακίζεις τις λέξεις , τα λόγια, αυτά που πραγματικά θέλεις να πεις γιατί...γιατί πρέπει.
Σιωπή...αποχή...και το μέσα σου ένας μεγάλος ωκεανός, που θα ρουφήξει τα πάντα στα τρομακτικά ρεύματά του. Φυλακίζεις τα βήματά σου που συνοδεύουν τα πρέπει σου μέρα και νύχτα μένοντας εδώ και μόνο τριγύρω. Ξέρεις τον δρόμο, τον αισθάνεσαι, τον βλέπεις, αλλά η φυλακή σου σ' έχει αφήσει σε μια σταλιά τόπο. Φυλακίζεις τ' ανθρώπινα φτερά σου, που σου έκανε δώρο η καλή σου νεράιδα, για να πετάξεις μ' αυτά ελεύθερα και με τη δύναμη σου να κερδίσεις τα ωραία και όμορφα που θα σου φτιάξουν τον ορίζοντα σου. Φυλακίζεις αυτά που είσαι ικανή να κάνεις, τοποθετώντας τον εαυτό σου χαμηλά και αφήνεις το ταλέντο σου ν' αργοπεθαίνει. Φυλακίζεις το παρόν σου και φράζεις το μέλλον σου για όλα αυτά που δεν ήξερες και που τώρα έχεις μάθει.
Ανυπολόγιστα ξεχνάς ότι ποτέ δεν είναι αργά...
Ζεις στη φυλακή σου...ΕΠΙΛΟΓΗ ΣΟΥ...ζεις με το μυαλό που ποτέ δεν ακούει την καρδιά. Ζεις με τα πρέπει της λογικής και διαγράφεις τα θέλω σου. Ζεις μέσα στα όνειρα σου...εκεί είσαι ελεύθερη, εκεί τρέφεις την δύναμη σου για να συνεχίσεις την καινούργια μέρα που ξημερώνει. Μέσα στα όνειρά σου ζεις την τελειότητα γιατί όλα είναι έτσι ακριβώς όπως τα θέλεις...
Ζήσε, τόλμησε και δημιούργησε με τα θέλω σου την τελειότητα αυτή των ονείρων σου, γιατί αλλιώς, η τελειότητά σου δεν υπάρχει.
