Για το παιδί που κρεμάστηκε...
Για τον Βαγγέλη Γιακουμάκη...
Για τον Άλεξ...
Για τη Μαρία στη γειτονιά μου...
Για το παιδί σου που ήρθε κλαμμένο...
Για μένα στο Δημοτικό που ήμουν στο περιθώριο...
Για σένα όταν ήσουν παιδί και σε τραμπούκησαν...
Για το κορίτσι που του τσάκισαν την ελάχιστη αυτοεκτίμηση που είχε...
Δεν φταίει κάνεις πέρα από εσένα και μένα ρε φίλε!
Φταίμε όλοι!
Και εσύ που δεν μεταλαμπάδευσες την αξία του σεβασμού στον συνάνθρωπο στο σπλάχνο σου και εγώ που δεν ήμουν κοντά στο δικό μου ώστε να έχει το θάρρος να μου πει ότι το δικό σου ξεσπάει τα ψυχολογικά του θέματα επάνω του!
Φταίει η κωλοκοινωνία που διατηρεί σιγήν ιχθύος αντί να ουρλιάζει και να αφορίζει αυτά τα περιστατικά!
Ο δάσκαλος που τα κάνει γαργάρα!
Ο καθηγητής που χέστηκε, γιατί για το δικό του παιδί πρόκειται;
Φταίει ο Ελληναράς ο πατέρας, που προκειμένου να μη γίνει ο γιόκας του "αδερφή" καλύτερα να βρίζει τον συμμαθητή του, να κάνει επίδειξη της δύναμης του ρε!
Φταίει η μάνα που κοιτάει πως θα βγάλει τον κώλο της όξω όταν οι δάσκαλοι την καλούν επανειλημμένα τονίζοντας της ότι το παιδί της έχει γίνει επιθετικό τον τελευταίο καιρό αλλά τους γράφει κανονικά. Άλλωστε ο δικό μας παιδί δεν έχει ΠΟΤΕ θέμα !!! Τι κανένα προβληματικό είναι;
ΟΛΟΙ ΦΤΑΙΜΕ!!!
Κάθε ένας με τον δικό του μοναδικό τρόπο!
Συνεχίστε, παιδιά μου, να κρεμιεστε, πηδατε απ'τα μπαλκόνια, φυτρώνετε σφαίρες στα κεφάλια σας !
Εμείς θα σας μνημονεύουμε για λίγο, θα σας κλαίμε τόσο όσο και μετα πάλι πίσω στις ζωές μας !
Έχουμε και δουλειές...
Γάμω την κοινωνία μου...
Με αγανάκτηση...
