Υπάρχουμε κι αυτοί οι άνθρωποι!

Υπάρχουμε κι αυτοί οι άνθρωποι!

Υπάρχουμε κι αυτοί οι άνθρωποι!

Ναι ρε φίλε! Κι όμως υπάρχουμε (!) -λυπάμαι που όσο πάει γινόμαστε όλο και πιο λίγοι- κι όταν εμφανιζόμαστε σε πιάνει η καχυποψία και βγάζεις λάθος συμπεράσματα, μη μπορώντας να πιστέψεις πως είμαστε αληθινοί!

Κάποτε μ' ενοχλούσε, που μας αμφισβητούσες...Όσο μεγαλώνω, όμως, έμαθα να μη μ' ενοχλεί!

Και δεν παρεξηγώ πια, κανέναν! Απλά κάποιες φορές, -όλο και πιο λίγες, ομολογουμένως- απογοητεύομαι!

Υπάρχουμε κι εμείς, που δεν θα σε κρίνουμε από τη φαινομενική ομορφιά, το ντύσιμό σου, τα κιλά, τις καμπύλες, το περπάτημα, την ηλικία, τις ρυτίδες, ούτε καν από την τσέπη σου, το αμάξι σου, και ότι άλλο «ρηχό»  προβάλλεις επιτηδευμένα...

Που δε θα σε κολακέψουμε για να χορτάσουμε τη ματαιοδοξία σου, παρά θα σε προκαλέσουμε να την προσπεράσεις και να δεις κάτω απ' το μανδύα της...

Που δεν μας νοιάζει τι έχεις να μας δώσεις εσύ, αλλά κυρίως πώς μπορούμε εμείς, να σου προσφέρουμε!

Υπάρχουμε κι εμείς, που δεν έχουμε πάψει να πιστεύουμε στον άνθρωπο και την ανθρωπιά, που δε φοβόμαστε να εμπιστευτούμε, να χαμογελάσουμε, να δοθούμε  και να δείξουμε το βάθος της ψυχής μας!

Κι αν κάνουμε λάθος και μας παρεξηγήσεις, δεν πειράζει!

Τόσο μπορείς, μέχρι εκεί...Καλή καρδιά και προχωράμε παρακάτω!

Θα με ρωτήσεις, μα γιατί; Κάποτε θα σου έλεγα «δεν ξέρω».

Τώρα ξέρω, πως σε εκείνο το «κάποτε», ήμουν μια εθελοτυφλούσα ψεύτρα, από αφέλεια και καλοπιστία!

Μου βγήκε όμως, σε καλό, τελικά! Ξέρεις, για να μπορείς να χαμογελάς,  δίχως να φοβάσαι την πισώπλατη μαχαιριά, χρειάζεται να περάσεις κι απ' αυτό το στάδιο...

Στο «τώρα» μου λοιπόν, θα σου απαντήσω, πως κάθε πισώπλατη μαχαιριά σου μαθαίνει πως να 'χεις και στην πλάτη μάτια!

Κάθε προδοσία που διαχειρίζεσαι, σε πάει ένα βήμα παρακάτω στο δρόμο της σοφίας...

Κάθε κακή εμπειρία, σε διδάσκει πως η ζωή έχει πάντα δύο όψεις!

Κάθε όψη της, σου μαθαίνει τι δε θες να είσαι!

Στο χέρι σου είναι λοιπόν, είτε να εξελιχθείς σε ένα ακόμη αδιάφορο, ματαιόδοξο, ψυχρό, ή ακόμη και κυνικό στέλεχος της κοινωνίας που αντιμετωπίζει τους πάντες μέσα από τη σφαίρα του «ΕΓΩ»...

Είτε να εξελιχθείς σε ένα άτομο που δίνει στοργή, χαμόγελο, προστασία κι αλληλεγγύη όπου και όπως μπορεί και μόνο για να βλέπει πρόσωπα ευτυχισμένα, να κινούνται στη σφαίρα του ΕΜΕΙΣ!

Υπάρχουμε κι εμείς! Λογικά «παράλογοι», για τα δικά σου μέτρα και αόρατοι για τα μάτια σου που εθελοτυφλούν, γιατί έτσι βολεύει στην πραγματικότητα του ΕΓΩ σου, που αρέσκεται να κατηγορεί τη σάπια κοινωνία που φταίει για όλα!

Υπάρχουμε κι εμείς! Και μην πάει ο νους σου σε τίποτα ξεχωριστούς. Άνθρωποι κοινοί είμαστε,  που όμως γνωρίζουμε, πως η σάπια κοινωνία που κατηγορείς, είμαστε όλοι μαζί κι ο καθένας μας ξεχωριστά!

Ναι, υπάρχουμε κι εμείς, που σου είμαστε ευγνώμονες εν τέλει, γιατί με τη στάση σου μας μαθαίνεις, τι δεν θέλουμε να γίνουμε ποτέ!