Δεν την αντέχεις την αγάπη… συνέχισε να φεύγεις μακριά της!

Δεν την αντέχεις την αγάπη… συνέχισε να φεύγεις  μακριά της!

Έχεις συνηθίσει στη συναισθηματική ασφάλεια της γυάλας σου.

Δεν αφήνεις τίποτα να διαπεράσει το σκληρό γυαλί της για να φτάσει μέχρι την καρδιά σου. Στέκεσαι εκ του ασφαλούς να παρατηρείς, να ζυγιάζεις μέσα σου τα πράγματα και να τα σπρώχνεις στην άκρη του μυαλού σου.

Ναι, έχεις εμπιστοσύνη σ’ αυτήν την ικανότητα του μυαλού σου να τα εκλογικεύει όλα, να τα αμφισβητεί και να τα απορρίπτει ως επικίνδυνα για τη συναισθηματική σου ακεραιότητα. Νιώθεις ασφαλής που φιμώνει με το λογικό του χέρι την καρδιά σου για να μην αντιδράσει, για να μην ανταποκριθεί, για να μην εμπιστευτεί.

Τη φοβάσαι την αγάπη, δεν το αντέχεις το μεγαλείο της. Σε τρομάζουν οι υπερβάσεις που έχουν το όνομά σου, κλείνεις τα μάτια σου μπροστά στις πράξεις που θέλουν να σου θυμίσουν πόσο όμορφο είναι ν’ αγαπιέσαι.

Απαξιώνεις συναισθήματα, απαξιώνεις λόγια, απαξιώνεις συμπεριφορές από φόβο ότι θα αφεθείς, ότι θα κουρνιάσεις ευτυχισμένος, ότι θα νιώσεις ασφαλής.

Επικαλείσαι το παρελθόν που σε πόνεσε και σε ρήμαξε για να πείσεις τον εαυτό σου ότι πράττεις το σοφό, ότι αυτό είναι το ασφαλές που πρέπει να επιλέξεις. Κι αφήνεις σ’ αυτό το παρελθόν να σου στερεί την ευκαιρία που σου δίνει η αγάπη.

Οι φόβοι και τα απωθημένα που κουβαλάς, σού στερούν τη διαύγεια να ξεχωρίσεις την αλήθεια από το ψέμα. Την αγάπη από τον ενθουσιασμό. Την εμπιστοσύνη από την αμφισβήτηση. Την αποδοχή από την απόρριψη. Το απόλυτο από το εφήμερο.

Ναι, δεν την αντέχεις την αγάπη, τρέξε να φύγεις μακριά της. Φοβάσαι την ευθύνη της. Φοβάσαι την ανάγκη της να γίνει ένα με το πετσί σου, να γίνει ένα με την ανάσα σου. Φοβάσαι να μοιραστείς αυτά που σε πονάνε, αυτά που σε λυτρώνουν  κι εκείνα που ονειρεύεσαι. Περισσότερο, όμως, φοβάσαι να αναμετρηθείς με το σκοτάδι σου, αυτό που η αγάπη θα αναζητήσει για να ρίξει πάνω του λίγο από το δικό της φως.

Λένε πως θέλει δύναμη να αντιστέκεσαι. Εγώ πάλι λέω πως θέλει δύναμη να αφεθείς. Θέλει δύναμη να υπερβείς το ψέμα που σε πότισε το παρελθόν και σοφία για να αναγνωρίσεις την αλήθεια που στέκεται περήφανη μπροστά σου στο παρόν.

Μέχρι να τα αποκτήσεις και τα δυο, συνέχισε να φεύγεις… Να εύχεσαι μόνο ο χρόνος να σε δικαιώσει για το φευγιό σου. Συνέχισε να μένεις κρυμμένος μες στη γυάλα σου… Να εύχεσαι μόνο να μη μετανιώσεις ποτέ για τη ζεστή ανάσα της αγάπης που σου στέρησε το κρύο της γυαλί…