Όλοι μας κάποια στιγμή είτε στη δουλειά, είτε στο σπίτι, είτε στο δρόμο, ακούγοντας ένα κομμάτι που αγαπάμε, ασυναίσθητα αφηνόμαστε στο ρυθμό του.
Το σώμα μας ξεκινάει μια ανεπαίσθητη χορευτική κίνηση και νιώθουμε τη διάθεσή μας να ανεβαίνει.
Και είναι φυσικό, μιας και ο χορός ισοδυναμεί με την χαρά και την ευεξία. Είναι γνωστό ότι η ενασχόληση αυτή δυναμώνει και ομορφαίνει το σώμα μας, βελτιώνει τη μνήμη και τη λειτουργία του εγκεφάλου.
Επιστημονικές έρευνες έδειξαν ότι την ώρα που χορεύουμε αυξάνονται τα επίπεδα σεροτονίνης, με αποτέλεσμα τη μείωση του άγχους και του στρες!
Ακούγονται πολύ ωραία όλα αυτά και είναι, είναι ο τύπος και όχι η ουσία του, είναι το περιτύλιγμα και όχι το περιεχόμενο.
Χορός λοιπόν, ένα μαγικό ταξίδι ανάμεσα σε βήματα και μελωδίες, απόλυτα συνυφασμένος με την αφύπνιση των αισθήσεων, χάδι απαλό πάνω στις ευαίσθητες χορδές της ανθρώπινης ψυχής.
Γεννήθηκε από την εσωτερική, επιτακτική ανάγκη των ανθρώπων να ξορκίσουν τους φόβους τους, τις λύπες και τους καημούς. Να γλεντήσουν τη χαρά, την αγάπη, τον έρωτα, να εκτονώσουν την οργή, την ένταση και την αγωνία για το μέλλον.
Το σώμα γίνεται σκεύος έκφρασης πληθώρας συναισθημάτων, δραματοποιώντας με αρμονία κινήσεων ό,τι οι στίχοι και η μουσική προστάζουν. Νιώσε την μελωδία, επίτρεψε της να αγγίξει κάθε ευαίσθητη χορδή σου, να διεισδύσει στο κορμί σου και εκείνο θα αρχίσει ασυναίσθητα να πάλλεται.
Ζεις σε μια εποχή που απομυζεί την ελπίδα, βιώνοντας μια δύσκολη καθημερινότητα, άδραξε λοιπόν την ευκαιρία για λίγες στιγμές ευτυχίας και χαλάρωσης, αποδιώχνοντας την κούραση.
Άφησε λεύτερο το μυαλό από τις σκέψεις και γέμισε την καρδιά με αισθήματα.
Δώσε χρόνο στο σώμα να ταυτιστεί με το εσωτερικό σου γίγνεσθαι.
Μόνο τότε θα νιώσεις την θεραπευτική ιδιότητα του χορού, την πληρότητα, τη λύτρωση, υπακούοντας στα προστάγματα της ψυχής σου και μόνο.
Σου χαρίζει ισορροπία, αυτογνωσία, εσωτερικότητα, μετουσιώνοντας την εμπειρία της ζωής και την ωριμότητα, σε κίνηση. Μπολιάζεις έτσι τον χορό σου με αυτή, κάνοντας βήματα σταθερά, γεμάτα αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Έχοντας γευτεί την απόγνωση της μοναξιάς, έχοντας διψάσει για ένα άγγιγμα και μια επαφή, εκτιμάς την ιδιότητα του χορού ως μέσου κοινωνικοποίησης και επικοινωνίας.
Γνωρίζεις και πάλι την έννοια της ομαδικότητας, της συντροφικότητας.
Συναπαντήματα ανθρώπων άγνωστων μεταξύ τους, που ρίχνουν τα τείχη και τις άμυνες.
Κουρασμένα σώματα που εκμηδενίζουν σιγά σιγά τις αποστάσεις, καταφέρνοντας να αναπτύξουν σχέσεις ουσιαστικές. Είτε πιασμένοι χέρι χέρι στον κύκλο, είτε μέσα σε μια αγκαλιά, παίρνουν δύναμη ο ένας από τον άλλο.
Γίνονται λεύτερες ψυχές, ονειρεύονται ξανά, με εκείνη τη χαμένη λάμψη στο βλέμμα, τη σπίθα της ελπίδας.
Χορεύεις, γεμάτος πάθος και ορμή, για τη στιγμή, δίχως να σε νοιάζει το αύριο. Και η μουσική τελειώνει.
Και πρέπει και πάλι να επιστρέψεις στην πραγματικότητα.
Όμως ο χορός πια έχει γεμίσει το μυαλό και την καρδιά σου, έχει καταλάβει χώρο μέσα σου, μέσα σε ολάκερη τη ζωή σου.
Νιώθεις τόσο μεγάλη εσωτερική πληρότητα, που στο πρόσωπό σου μένει για ώρες χαραγμένο ένα γλυκό χαμόγελο. Συνειδητοποιείς ότι αυτό το συναίσθημα θέλεις να το ξανανιώσεις, ένας μόνο χορός δεν φτάνει!
Χόρεψε λοιπόν γιατί η ζωή είναι εδώ και είναι ωραία.
Χόρεψε για το τώρα, για τη στιγμή.
Χόρεψε γιατί ... χανόμαστε!
