Και ναι η ζωή είναι ένας απέραντος, μακρύς δρόμος που αξίζει να τον διαβείς. Άλλοτε ο δρόμος είναι μια ευθεία, άλλοτε έχει απότομες στροφές, ανηφόρες, κατηφόρες.
Ξεκινάς την πορεία σου με ήλιο και στην αμέσως επόμενη στροφή ο ουρανός γεμίζει σύννεφα και να τη η καταιγίδα και ξανά-μανά ο ήλιος.
Έτσι και η ζωή φίλε μου…. γεμάτη εναλλαγές, συναισθήματα… και πίστεψε με είναι ευλογία, γοητεία να μπορείς να γεύεσαι το κάθε συναίσθημα. Όλα τα συναισθήματα, η χαρά, η λύπη, ο φόβος, η απογοήτευση, είναι μικρά κουτάκια που θα τα βρεις στον δρόμο σου και θα κληθείς να τα ανοίξεις.
Μη φοβηθείς … έτσι αισθάνεσαι ζωντανός, νιώθοντας. Βίωσε και αγκάλιασε όλα τα συναισθήματα σου, μην τα αποφεύγεις, μην τα απαρνιέσαι , μην τα πολεμάς.
Όσο τα πολεμάς , τόσο αυτά επιμένουν, ξεπηδούν και μπαίνουν στον δρόμο σου.
Ο ήλιος σίγουρα σου χαρίζει λίγο από την λάμψη του, φωτίζει την καρδιά σου, αλλά να ξέρεις ότι και τα μαύρα σύννεφα και η καταιγίδα ποτίζουν την ψυχή σου...
