Άδωνις, Αλκιβιάδης, Τζάκομο Καζανόβα, Δον Ζουάν, Ροδόλφο Βαλεντίνο, Βίκτωρ Ματσούρ, Τζόνι Βαϊσμίλερ, Τσάρλτον Ήστον, Αλαίν Ντελόν, Ζαν Πωλ Μπελμοντό, Σον Κόνερι, Κάρυ Γκράντ, Τζων Γουέϊν, Μπράντ Πιτ, Μπέν Άφλεκ, Αντόνιο Μπαντέρας, Τζέραλντ Μπάτλερ, Νίκος Κούρκουλος, Αλέκος Αλεξανδράκης … Άντρες, άντρες, άντρες.
Γυμνασμένοι, αδύνατοι, κοντοί, ψηλοί, μελαχρινοί, ξανθοί, καστανοί, φαλακροί, αστείοι, σκληροί, όμορφοι, άσχημοι, μα πάνω από όλα ΑΝΤΡΕΣ.
Από την εποχή του σινιέ ντυσίματος, στους hippies. Από τα brutal αρσενικά, στους metrosexual. Όποια διαδρομή κι αν ακολουθήσεις, όποια εποχή κι αν ιχνηλατήσεις, πάντα ο ορισμός του άντρα θα είναι ανάγλυφα σκαλισμένος στο γυναικείο μυαλό. Στην θηλυκή μεριά της libido. Χωρίς ποτέ να προφέρεται φωναχτά.
Ένα μύχιο μυστικό, προίκα της Εύας.
Ένας κανόνας εξαιρέσεων. Άντρας. Δώρο μιας γυναίκας για τις όμοιές της.
Και σαν δώρο που είναι κυκλοφορεί σε απεριόριστες versions.
Ισχυρός στη παρουσία, που σκέπτεται διαφορετικά. Απλά. Κυρίως επαγωγικά. Διαθέτοντας αχαλίνωτη φαντασία, πραγματοποιεί και τα πιο τρελά όνειρα. Έτοιμος να υπερασπιστεί οικογένεια, φίλους, ιδεώδη χωρίς δεύτερη σκέψη. Άντρας. Ο εξωγήινος, που κρύβει τις αδυναμίες του.
Ένας ευαίσθητος γίγαντας, που του αρέσει να κλαίει στα κρυφά, αν και διαθέτει το γονίδιο του μαχητή. Λατρεύει τους φίλους του, μα ηρεμεί μόνο στο άγγιγμα της γυναίκας που τον «άγγιξε». Αχίλλειος πτέρνα του, η μάνα του. Για αυτήν τα βάζει με Θεούς και δαίμονες.
Με τέτοια αστείρευτη ποικιλία αντρών, δεν έχω παρά να σας ευχηθώ:
Στην υγειά σας κυρίες μου.
