Υπάρχει κάτι πιο σημαντικό από την υγειά του παιδιού σας; Σωματική και ψυχική; Η απάντηση είναι όχι!
Διαβάστε προσεκτικά τις παρακάτω γραμμές. Σας αφορά όλους.
Όταν το παιδί σας, σας λέει «Δε θέλω να παίζω με τα παιδιά στη τάξη, στο πάρτι κ.ο.κ» πριν δώσετε την απάντηση του τύπου, «έλα καλέ πήγαινε παίξε» ή βγάλετε το συμπέρασμα ότι βαριέται και είναι τεμπέλης, ελέγξτε αν συμβαίνει να είναι δέκτης παιδικού εκφοβισμού.
Γίνεται ένα παιδικό πάρτι. Ένα χαρούμενο γεγονός για να περάσουν τα παιδιά όμορφα και να διασκεδάσουν. Ένα παιδί όμως κάθεται μόνο του συνέχεια. Στη μητέρα του που το ρωτάει γιατί δε συμμετέχει, λέει ότι κουράζεται και διάφορες άλλες δικαιολογίες. Η μητέρα νομίζει ότι το παιδί της είναι τεμπέλης και του αρέσει να κάθεται. Δεν είναι όμως έτσι. Όταν ο εμψυχωτής του πάρτι το παροτρύνει να παίξει μόνο του, ο μικρός δέχεται και παίζει μια χαρά. Ο εμψυχωτής επίσης παρατηρεί ότι η συμπεριφορά των άλλων παιδιών είναι άγρια. Σπρώχνουν, βρίζουν, φωνάζουν.
Αρχίζει να μιλάει με το παιδί που παίζει μόνο του. Του ομολογεί ότι τα παιδιά στο σχολείο του μιλάνε άσχημα και δεν τα μπορεί. Πραγματικά επρόκειτο για ένα παιδί ήρεμο, έξυπνο, ικανό που δεν του αρέσουν οι φασαρίες και οι φωνές.
Κακό είναι;
Θυμηθείτε όμως τι θεωρούσε η ίδια η μητέρα του. Στη συνέχεια του πάρτι αποκαλύπτεται ότι και άλλο παιδί βίωνε κάτι ανάλογο. Αυτόν τον κορόιδευαν για το επίθετό του. Το έλεγε κλαίγοντας. Σκεφτείτε την πίεση που έκρυβε μέσα του για ότι δεχόταν αλλά και για ότι του επέβαλε η ομάδα να κάνουν στους άλλους. Πάντα σε μια ομάδα παιδιών που ασκούν σχολικό εκφοβισμό υπάρχουν και αδύναμοι που υπέκυψαν και ενσωματώθηκαν από φόβο.
Φυσικά και ενημερώθηκαν όλοι οι γονείς του πάρτι για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί μεταξύ των παιδιών τους. Κατάλαβαν ότι πρέπει να έρθουν σε επαφή με τον υπεύθυνο του ιδιωτικού σχολείου στο οποίο πήγαιναν τα παιδιά τους. Το πάρτι συνεχίστηκε με άλλο ρυθμό.
Ο εμψυχωτής ανέλαβε την κατάσταση μίλησε στα παιδιά και τους εξήγησε το λάθος της συμπεριφοράς τους, Έγινε ένα μικρό δρώμενο με θύμα και θύτη. Θύμα έγινε το παιδί θύτης. Η συνέχεια του πάρτι μετά ήταν πολύ καλύτερη για όλους.
Γιατί; Γιατί ένας ενήλικας αντιμετώπισε δραστικά και σωστά την κατάσταση.
Αυτή η αληθινή ιστορία έχει όλα τα συμπτώματα του bullying.
Υπάρχει ο θύτης.
Το θύμα.
Ο θεατής.
Οι δικαιολογίες.
Η άσχημη συμπεριφορά.
Η απομόνωση.
Η δυσκολία του θύματος να ομολογήσει την αλήθεια στον ενήλικα.
Η λάθος ερμηνεία από τον γονέα.
Η ψυχολογική καταπίεση.
Ο φόβος.
Η αδιαφορία προφανώς των εκπαιδευτικών στο σχολείο για να έχει φτάσει η κατάσταση σε αυτό το σημείο.
Είναι πολύ σημαντικό ο γονέας ο ίδιος να έχει ενημερωθεί για τον σχολικό εκφοβισμό. Έτσι θα μπορεί να συμβουλέψει σωστά το παιδί του. Ένα παιδί πρέπει να γνωρίζει τις διάφορες μορφές του σχολικού εκφοβισμού. Αν πέσει κάτι στην αντίληψή του να αντιδράσει άμεσα.
Αυτές είναι:
- Σωματική βία (σπρωξίματα, κλωτσιές, τράβηγμα μαλλιών κ.λ.π)
-Συναισθηματική βία (σκόπιμη απομόνωση του παιδιού, καταστρέφουν τα πράγματά του, εκβιάζουν για λεφτά κ.τ.λ)
-Λεκτική βία (βρίσιμο, σαρκασμός, κακά σχόλια, διάδοση ψευδούς φήμης κ.τ.λ) -Σεξουαλική βία (ανεπιθύμητο άγγιγμα, χυδαία γράμματα και εικόνες, προσβλητικά μηνύματα κ.τ.λ)
-Ηλεκτρονική βία (χρήση Internet, χρήση κάμερας με σκοπό την απειλή και την ταπείνωση του παιδιού)
-Bullycide: Ο θάνατος λόγω εκφοβισμού. Είτε σκόπιμα είτε όχι. Εδώ συμπεριλαμβάνεται και η αυτοκτονία.
Τα κορίτσια έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να εκφοβίζουν λεκτικά και συναισθηματικά δίνοντας π.χ φήμες ή με το να απομονώνουν από την ομάδα. Μην την ξανακάνετε παρέα. Τα αγόρια έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να ασκήσουν σωματική βία. Ο γονέας πρέπει να έχει τακτική επικοινωνία με το παιδί του. Να μιλάει καθημερινά μαζί του για το πώς πέρασε στο σχολείο για να μπορεί να τον συμβουλεύει σωστά. Δεν πρέπει να υποτιμήσει τις συνέπειες ενός πιθανού εκφοβισμού.
Ο εκφοβισμός δε χτίζει τον χαρακτήρα του παιδιού, τον καταστρέφει. Οι μύθοι « παιδιά είναι, πειράζονται μεταξύ τους» ή «έτσι θα σκληραγωγηθεί για να βγει στην κοινωνία» μπορεί να ζημιώσουν το παιδί ακόμα και στην ενήλικη ζωή. Το παιδί πρέπει να γνωρίζει ότι ο φόβος μήπως τον αποκαλέσουν καρφί, δεν πρέπει να τον εμποδίσει να μιλήσει σε περίπτωση που είναι θύμα ή θεατής.
Είναι δικαίωμά του να μιλήσει.
Η σιωπή βολεύει μόνο τον εκφοβιστή. Δεν υπάρχει αθώος παρατηρητής.
Ο γονέας επιβάλλεται να καλλιεργήσει την αυτοεκτίμηση στο παιδί του. Το να κάνει λάθη ένα παιδί είναι φυσιολογικό. Έτσι μαθαίνει και προοδεύει. Να έχει θάρρος ότι θα τα καταφέρει λέγοντας στον εαυτό του ότι είναι ικανός και καλός. Να αγαπάει το σώμα του και τον εαυτό του, όπως είναι.
Το σημαντικότερο απ’ όλα; Να μάθει ότι δε χρειάζεται να γίνει σαν κάποιον άλλον. Να γίνει όμως ο καλύτερος εαυτός του. Ακόμα και αν ένα παιδί γίνει θύτης να γνωρίζει την παραβατικότητα που κάνει. Να ζητήσει βοήθεια από τον γονέα του και μαζί να βρουν τη λύση θεραπείας του.
Η καλύτερη, λοιπόν, συμβουλή που μπορεί να δώσει ένας γονιός στο παιδί του είναι αυτή... «Ότι και να σου συμβεί παιδί μου, ότι και αν δεις ή αναγκαστείς να κάνεις να μου το πεις αμέσως. Θα είμαι δίπλα σου. Να μη φοβάσαι τίποτα. Να με εμπιστεύεσαι. Δε θα σε κρίνω. Θα σε ανακουφίσω από το χειρότερο γιατί Σ’ΑΓΑΠΩ!»
