Όταν χάνεις τον σκύλο σου, πονάς σαν να χάνεις άνθρωπο δικό σου

Όταν χάνεις τον σκύλο σου, πονάς σαν να χάνεις άνθρωπο δικό σου

Το να χάνεις τον σκύλο σου δεν παύει κι αυτό να είναι μια απώλεια. Μια απώλεια που πονάει σαν να χάνεις άνθρωπο δικό σου.

Πονάς. Πενθείς. Είναι ψυχή.

Δεν περνάει έτσι εύκολα.

Δεν είναι πονοκέφαλος ούτε και ίωση να κάνει τον κύκλο της.

Ο σκύλος σου είναι ο πιο πιστός σου φίλος.

Είναι εκείνη η ψυχούλα που σε περιμένει να γυρίσεις σπίτι.

Σου γλύφει το πρόσωπο για να ξυπνήσεις το πρωί.

Σου δίνει το χέρι του και σου φέρνει τα παιχνίδια του.

Η ζωή του εξαρτάται από σένα.

Είναι ότι το μάθεις. Είναι πάντα εκεί για σένα.

Στις χαρές σου να κουνάει την ουρά και στις λύπες να έρχεται στην αγκαλιά σου.

Νιώθει πάντα. Ίσως όχι όπως οι άνθρωποι. Ίσως όμως και περισσότερο.

Δεν θα φύγει ποτέ από δίπλα σου.

Τα χρόνια θα περνάνε. Θα είναι πάντα εκεί.

Πάντα εκεί, για να σου θυμίζει πως η αγάπη δεν μπορεί να μετρηθεί με υλικά αγαθά, παρά μόνο με συναισθήματα.

Θα είναι εκεί, γιατί όλη η ζωή, η χαρά και η ευτυχία του γυρίζει γύρω από σένα.

Είσαι ο κόσμος του. Είναι ο κόσμος σου.

Όταν όλοι οι υπόλοιποι θα φεύγουν εκείνο θα κάθεται δίπλα σου.

Μπορεί να μην έχει στομα για να μιλήσει στην γλώσσα σου όμως έχει ψυχή που μιλάει στην καρδιά σου.

Θα του φωνάξεις και πάλι εκεί θα είναι.

Πάντα εκεί θα είναι.

Γιατί για σένα μπορεί να είναι ένα σκυλί.

Για εκείνο είσαι η ζωή του ολόκληρη, ότι και να γίνει.

Όπως κι αν έρθουν τα πράγματα.

Θα σου μάθει πώς είναι να αγαπάς άνευ όρων.

Καθαρή και ατόφια αγάπη.

 

Για Την Ηρα Μου.

Ελπίζοντας Να Τρέχει Ευτυχισμένη.

#IWillLoveYouForever