Να διεκδικήσω το δίκιο μου ή να καθίσω στα αυγά μου;

Να διεκδικήσω το δίκιο μου ή να καθίσω στα αυγά μου;

Πόσες φορές αλήθεια αισθάνθηκες αδικημένη;
Δύσκολο να το υπολογίσεις θα μου πεις, μιας και η έννοια της δικαιοσύνης είναι σχετική.

Να το θέσω αλλιώς λοιπόν.
Πόσες φορές ένιωσες τα νεύρα σου σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, τα μάγουλά σου να πορφυρίζουν από την έξαψη και την οργή; Tην ανάσα σου ανύπαρκτη, μιας και τη δίοδο του λαιμού σου έκλεισαν οι μυριάδες λεξούλες που αγκομαχούσαν για να μην πεταχτούν έξω σαν ορμητικός χείμαρρος;

Ετοιμάστηκες να επαναστατήσεις, να αντιδράσεις στην κατάφορη αδικία που γινόταν και πάλι εις βάρος σου, μα τελικά έσκυψες το κεφάλι, χαμήλωσες το βλέμμα και επέλεξες τη σιωπή.
Το ξέρω πως λένε ότι είναι χρυσός, αλλά είναι φορές που παίρνει σάρκα και οστά, τυλίγεται σαν δυο χέρια γύρα από το λαιμό σου και σε πνίγει.

Είσαι χαμηλών τόνων άνθρωπος, εύθραυστος, ευγενικός, αποζητάς την ηρεμία, μακριά από εντάσεις, προστριβές και συγκρούσεις. Κλείνεις πεισματικά μάτια και αυτιά στην κακία του κόσμου τούτου.
Αναζητάς την καλή πλευρά των γύρω σου, με μια παιδική αφέλεια και αθωότητα. Το ποτήρι για σένα είναι πάντα μισογεμάτο.

Θυμήσου, όμως, υπάρχουν στιγμές που ξεχειλίζει, σπάει σε χίλια κομμάτια που κόβουν άσχημα και ματώνουν. Μην ξεγελιέσαι διόλου. Παραμένοντας στωικός και αμίλητος όταν σε εκμεταλλεύονται και σε αδικούν, δεν είναι ένδειξη ανωτερότητας, μήτε καλοσύνης.
Κάτω από το πέπλο της άκαρπης υπομονής, κρύβεται επιμελώς ανασφάλεια και χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Υπονομεύεται η προσωπικότητά σου, πληγώνονται ανεπανόρθωτα η αυτοπεποίθηση και ο αυτοσεβασμός σου. Δημιουργείς μια πλασματική εικόνα θύματος, αδύναμου και μη υπολογίσιμου αντιπάλου.

Διώξε τον φόβο της απόρριψης που σου φράζει τον δρόμο. Στην πορεία της δικαίωσης ίσως βιώσεις την ανθρώπινη απώλεια, μα μη λυπηθείς. Είναι εκείνοι που τρόμαξαν με τις νέες αλήθειες σου. Είναι εκείνοι που έχουν μάθει μόνο στο «λαβείν» και όχι στο «δούναι».

Μίλα επιτέλους και σταμάτα την αλόγιστη εκμετάλλευση του μυαλού και της ψυχής σου.
Διεκδίκησε με έντιμα μέσα αυτά που σου ανήκουν.
Βάλε όρια στους άλλους μα και στην ανοχή σου.
Ύψωσε το ανάστημά σου με γνώμονα τις αξίες, το ήθος και την αξιοπρέπειά σου.
Πέτα τη μάσκα της απάθειας και γίνε ζωντανός και ανθρώπινος, ικανός να στηρίξει και να στηριχτεί.
Απαίτησε ψύχραιμα και πολιτισμένα όσο είναι νωρίς, γιατί να θυμάσαι η οργή του υπομονετικού ανθρώπου μοιάζει με ξαφνική καταιγίδα, που παρασέρνει ανεξέλεγκτα τα πάντα στο πέρασμά της.

Πάρε το απόφαση λοιπόν! Ήρθε η ώρα να αφήσεις μια για πάντα το ρόλο του κατά τα άλλα γλυκύτατου, ζουμπουρλούδικου, χαριτωμένου πτηνού, που αγαπά να …… κάθεται στα αυγά του.
Πάρε τα ηνία της ζωής σου και βγες από το…..κοτέτσι σου.

Και όπως λέει ο σοφός λαός « Αν δεν σπάσεις αυγά, ομελέτα δεν γίνεται»!!!