Όταν η χημειοθεραπεία δε σου αλλάζει μόνο την όψη μα και τη ζωή

Όταν η χημειοθεραπεία δε σου αλλάζει μόνο την όψη μα και τη ζωή

Στέκεσαι με θάρρος μπροστά στον καθρέφτη και «γδύνεσαι»  από τις θλίψεις σου. Ξεγυμνώνεις τη ψυχή σου απ' όλα..Κι αν την είχες χάσει κάπου στη «διαδρομή», την αναγνωρίζεις πια, έτσι που στέκεται μπροστά σου γυμνή, εκθέτοντας στα μάτια σου κάθε πληγή και ουλή της...

Είσαι εσύ, στην «μετά καρκίνου»  εποχή σου...

Πιο δυνατή, πιο ώριμη, πιο φιλοσοφημένη, μα κυρίως ζωντανή...

Μια γυναίκα -μάνα, σύντροφος, κόρη, αδερφή-  με όνειρα, στόχους, επιθυμίες, λαχτάρα για ζωή,  που τη διάλεξε ο καρκίνος να δοκιμάσει τις αντοχές της.

Ήταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες, η μέρα που σε βρήκε ο καρκίνος, ή μάλλον τον βρήκες εσύ,  σε μια εξέταση προληπτική!

Έχασες τη γη κάτω απ’ τα πόδια σου και ξαφνικά καινούργιες έννοιες που μέχρι τότε νόμιζες δεν αφορούν εσένα, μπήκαν στην καθημερινότητά σου, κάνοντας τη μέχρι τότε ζωή σου να μοιάζει κοινότυπη και συνηθισμένη και την πραγματικότητα του «τότε»,  αβάσταχτα οδυνηρή...

Ο καρκίνος, το θεριό, το κακό, το ξορκισμένο, η μάστιγα, η επάρατος, είχε μπει στη δική σου ζωή και την απειλούσε.

Όταν  μαθαίνεις κάτι τέτοιο, γκρεμίζεται ο κόσμος σου...Δεν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου, αναθεματίζεις την τύχη σου, συναισθήματα οργής και θυμού που δε μπορείς να διαχειριστείς, σε αλλάζουν κι ένα παράπονο φωλιάζει στη κάθε σου σκέψη: Γιατί σε σένα;

 «Πέφτεις»...κι όσο πιο νωρίς αντιληφθείς ότι πρέπει να «σηκωθείς»  και να τον πολεμήσεις, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχεις να τον νικήσεις!

Θέλεις να ζήσεις και πρέπει να το κάνεις απόλυτα σαφές στον αντίπαλο ...

Δύσκολος αντίπαλος...θα χρειαστεί να δώσεις μάχες πολλές, αλλά θα πρέπει να πιστέψεις πως είναι απλά ένας δύσκολος αντίπαλος, όχι ανίκητος!!

Μαστεκτομή, σχήματα, κύκλοι, χημειοθεραπείες, ακτινοβολίες, παρενέργειες, επανέλεγχοι, πιθανότητες, ποσοστά επιτυχίας κι αποτυχίας...ενδεχόμενο θανάτου...θλίψη, πόνος, οργή, θυμός, έγιναν η νέα καθημερινότητά σου!

Μετά τη μαστεκτομή, ένιωσες μισή… Μαζί με τον καρκινικό όγκο, κόπηκε κι ένα κομμάτι της γυναικείας σου ταυτότητας, ταυτισμένο με τη ζωή, τον έρωτα, τη θηλυκότητα, τη μητρότητα...

Σκουφάκια και μαντίλια τα νέα σου αξεσουάρ,  αντικατέστησαν τα καλοχτενισμένα μαλλιά σου! Όλα σε έντονα χρώματα,  για να καμουφλάρουν τη θλίψη του γκρι και του μαύρου της διάθεσής σου.

Όσο εσύ τον πολεμούσες, σε αποκαλούσαν ηρωίδα, μα εσύ δεν έβλεπες τίποτα το ηρωικό σ' αυτό το ράκος στον καθρέφτη... 

Η ψυχολογία σου στα πατώματα. Κι όσο κι αν τ΄ αγαπημένα σου πρόσωπα, προσπαθούσαν να σε στηρίξουν, εσύ ένιωθες άβολα μέσα στις φαρδιές μπλούζες σου, μισούσες τις μπαντάνες σου κι απέφευγες τα χάδια τους...

Το μόνο που ήθελες, ήταν να θρηνήσεις το χαμένο κομμάτι της γυναικείας φύσης σου!

Και τότε ακριβώς ανακάλυψες πως η γυναικεία φύση, κρύβει απίστευτη δύναμη και το να νιώθεις γυναίκα είναι πολύ πιο βαθιά έννοια, απ' το να δείχνεις γυναίκα…

Γυναίκα δε σε κάνουν οι μαστοί σου, ούτε τα μαλλιά σου...κι όταν το αντιλήφθηκες,  βρήκες τη δύναμη,  «σηκώθηκες»  και κοίταξες κατάματα το θεριό! Κι αν σου πήρε ένα στήθος, δε θα το άφηνες να σου πάρει και τη ζωή!

Η διαδρομή προς τη νίκη, δύσκολη και με πολλές εκπλήξεις. Δυσάρεστες κι ευχάριστες!

Σε όλη αυτή την πορεία αναμετριέσαι με τις δυνάμεις του σώματος, του μυαλού και της ψυχής σου και  το «κέρδος»  είναι ότι αντιλαμβάνεσαι διαφορετικά, τα πάντα στη ζωή!

Καθώς η όψη σου αλλάζει, επαναπροσδιορίζεις στάσεις ζωής και αξίες, ξεχωρίζεις τα ουσιώδη από τα μη, ξανασυστήνεσαι με τον εαυτό σου και του υπόσχεσαι να τον αγαπάς και να τον φροντίζεις...

Τα μηδενίζεις όλα και δεν αναβάλλεις τίποτα για αύριο, ακριβώς γιατί τίποτα δε θεωρείς δεδομένο, πια!

Ο εαυτός σου, που παραμελούσες, γίνεται το κέντρο της προσοχής σου! Η μόνη επιλογή που σου δίνει; Να ζήσει!

Οι ψυχικές μεταπτώσεις πολλές,  με τον φόβο να φωλιάζει σε όλες τις στιγμές. Έχει πολύ σκοτάδι και μοναξιά ο δρόμος αυτός...Κι όσους ανθρώπους κι αν έχεις δίπλα σου, όταν ανοίγει η πόρτα της χημειοθεραπείας είσαι μόνη σου. Εσύ,  οι πόνοι σου,  οι φόβοι σου κι ο καρκίνος σου!

Μαθαίνεις να ζεις μαζί του, είναι ο μόνος τρόπος για να τον αντιμετωπίσεις!

Βλέποντας τα μαλλάκια σου να μεγαλώνουν ξανά, θυμάσαι πόσο έκλαψες με την πρώτη τούφα  που σου έμεινε στα χέρια ένα πρωί...Σε γονάτισε,  αλλά το πάλεψες κι αυτό με μια βόλτα στην κομμώτριά σου και υιοθετώντας το look της φαλακρής τραγουδίστριας...Επέλεξες  να μη σε βάλει κάτω και τότε διαπίστωσες  πόσο πιο έντονα φαίνονται τα χαρακτηριστικά σου χωρίς μαλλιά και πόση «δουλειά» έχει κάνει πάνω τους η θλίψη! Κι αποφάσισες να της κόψεις τη φόρα…

Η χημειοθεραπεία δεν είναι αστείο πράγμα. Οι παρενέργειες πολλές. Σε γονατίζει σωματικά και ψυχικά κι αφήνει πάνω σου το στίγμα της για πάντα! Όταν μιλάς, χρησιμοποιείς πια έναν νέο κώδικα, υπάρχει η π.χ. και μ. χ. ζωή σου και φυσικά δεν εννοείς προ και μετά Χριστού..

Όπως και στους περισσότερους/ες  που κλήθηκαν να τον πολεμήσουν,  ο καρκίνος έγινε εφαλτήριο για να αλλάξεις τρόπο σκέψης, ν΄ αντιληφθείς  ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο και να εκτιμήσεις και να απολαμβάνεις τη κάθε στιγμή της ζωής σου. Τη κάθε στιγμή  όμως, αφού συνειδητοποίησες πόση ευλογία κουβαλά η κάθε μέρα που αξιώνονται τα μάτια σου να δουν το φως της και να τη ζήσεις με τους ανθρώπους π' αγαπάς, να τους αγκαλιάσεις, να τους πεις όσα νιώθεις,  μια ευκαιρία ακόμη να κάνεις όσα θέλεις και μέχρι χτες άφηνες πίσω και  ν' αλλάξεις όσα δε σου αρέσουν.

Κάθε  μέρα, είναι  μια μάχη κερδισμένη...μια μικρή νίκη!!

Κι όπως κάθε νίκη,  τη γιορτάζεις με δόξα και τιμή...κι αλήθεια αυτό είναι ένα δώρο του καρκίνου προς εσένα...

Όσο είσαι «εδώ» σημειώνεις νίκες...

Δε νικάς μόνο το θεριό...Υπερνικάς τις δυνάμεις σου, ξεπερνάς τον παλιό εαυτό σου, νικώντας τον στα σημεία, κάνοντας πράξη τα moto της ζωής σου, τύπου: «Δεν τα παρατάμε ποτέ!!»  και γίνεσαι το καλύτερο παράδειγμα!

Η ψυχούλα σου το ξέρει, αλλά όσο κερδίζεις, τόσο πεισμώνεις, τόσο δε βλέπεις καμιά άλλη επιλογή, εκτός του να ζήσεις!

Γιατί τώρα ξέρεις, πόσο όμορφη κι ανεκτίμητη  είναι η ζωή όταν αγαπάς τον εαυτό σου, με τα σημάδια του, που σου θυμίζουν ότι τα ΄βαλε μαζί σου ο θάνατος και τον νίκησες!