Οι άνδρες δε φλερτάρουν πια!

Οι άνδρες δε φλερτάρουν πια!

Οι άντρες δε φλερτάρουν πια. Δε διεκδικούν.

Βλέπεις, έμαθαν στα εύκολα.

Αν δεν είσαι εσύ, θα είναι η άλλη, αν δεν είναι η άλλη θα είναι η παράλλη και πάει λέγοντας.

Οι άντρες δε φλερτάρουν πια. Τουλάχιστον όχι face to face.

Έμαθαν πίσω από μια οθόνη.

Έχει μια κάποια ασφάλεια κι αυτό, έχει και μια κάποια μαγεία.

Το να γνωρίζεις τον άλλο γραπτώς. Βλέπεις στα γραπτά είμαστε όλοι πολύ καλοί. Με το προφορικό έχουμε πρόβλημα.

Οι άντρες σταμάτησαν να φλερτάρουν και να είναι κυνηγοί.

Κι έτσι βλέπουμε γυναίκες μόνες τους και άντρες μόνους τους.

Σαν δυο στρατόπεδα διαφορετικά. Σαν να μην υπάρχουν κοινά.

Πώς κατάντησαν έτσι οι ανθρώπινες σχέσεις;

Να λέμε πράγματα στον άλλο χωρίς να τα εννοούμε και να μη δείχνουμε αυτά που νιώθουμε. Μεγάλα παιδιά κρυμμένοι πίσω από οθόνες κινητών και σόσιαλ μίντια.

Έμαθαν στα λόγια της στιγμής.

Οι άντρες δε φλερτάρουν πια. Κι έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι αν νιώθουν κιόλας.

Μιας και όλες μας κατατάσσουν στην ίδια κατηγορία. Ξέρετε ποια.

Η κάθε γυναίκα είναι διαφορετική. Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός.

Τα έχουμε ισοπεδώσει, όμως, όλα και τόσο απλά που έχουμε ξεχάσει τους ρόλους αν όχι αντιστρέψει.

Ξεχνάμε πως ο άντρας είναι ο κυνηγός.

Όπως και να το κάνεις, ο άντρας πρέπει να σε κυνηγήσει. Να σε διεκδικήσει.

Να σε κάνει να νιώσεις ότι είσαι η μία, ότι είσαι ξεχωριστή, ότι είσαι για εκείνον κάτι μαγικό, κάτι διαφορετικό.

Μπορείς να με πεις οπισθοδρομική. Μπορείς να με πεις ρομαντική.

Μπορείς ακόμα και να πεις ότι περιμένω εκείνον τον πρίγκιπα πάνω στο άλογο.

Κι εγώ θα σου απαντήσω ότι ποτέ δεν περίμενα εκείνον τον πρίγκιπα.

Μόνο κάποιον που θα ήταν απόλυτο και αμοιβαίο.

Κάπως έτσι σταμάτησα να περιμένω.

Άλλωστε... οι άντρες δε φλερτάρουν πια.