Οι άνθρωποι είναι αυτοί που πληγώνουν και είναι πάλι οι άνθρωποι αυτοί που έρχονται για να θυμίσουν τι σημαίνει τελικά αγάπη. Αυτό είναι το ριζικό της ανθρώπινης καρδιάς. Να αγαπά, να δίνεται, να πληγώνεται, να ταμπουρώνεται, να φοβάται… μέχρι ν’ αρχίσει και πάλι ένας ακόμα κύκλος της αγάπης…
Οι σχέσεις ήταν πάντα απαιτητικές και περίπλοκες…. όμως σ’ αυτήν εδώ την εποχή λιποτακτούν εύκολα χαμένες μέσα στο παζάρι της ανθρώπινης αυταρέσκειας. Κι αν κάποτε θα λέγαμε πως η μοίρα του ανθρώπου είναι να αγαπά και ν’ αγαπιέται, πλέον ο άνθρωπος αγαπά χωρίς να αγαπιέται, αγαπιέται χωρίς να αγαπά. Κι αυτό γίνεται με τρόπο βαρύγδουπο πολλές φορές, μέσα από εκκωφαντικές σιωπές και κραυγαλέες ερωτοτροπίες, χωρίς αντίκρισμα.
Την έχει, όμως, ανάγκη ο άνθρωπος την αγάπη. Είναι η δύναμή του. Είναι το γιατρικό του μέσα στην ασχήμια του κόσμου, είναι το βάλσαμό του μέσα στα γρανάζια της καθημερινότητάς του. Έχει ανάγκη από τη δύναμη της αγάπης για να του μπολιάζει το μεδούλι της ύπαρξής του με υπομονή, με αντοχές και με κουράγιο στα δύσκολα.
Μόνο που δεν την βρίσκεις τυχαία στο δρόμο. Τη διεκδικείς, την παλεύεις, τη χτίζεις λιθαράκι λιθαράκι συνύπαρξης, την προστατεύεις. Και όχι μόνος φυσικά. Καμιά αγάπη δεν αντέχει τη μοναξιά της. Και καμιά αγάπη δεν εγκαταλείπεται χωρίς πόνο, χωρίς να ματώσει το χτυποκάρδι της.
Είναι πολλές εκείνες οι συμπεριφορές που τις θεωρούμε άσχημες, αγενείς, κακοπροαίρετες, χρηστικές… Δεν υπάρχει, όμως, πιο σκληρή και πιο απάνθρωπη συμπεριφορά από το να σκοτώσεις την αγάπη που τρέφει μέσα του ένας άνθρωπος. Από το να τον αποστραγγίξεις συναισθηματικά, να σκληρύνεις και να παγώσεις τα σωθικά του.
Ο κύκλος, ωστόσο, της αγάπης δεν έχει σταματημό… Κι αν ένας άνθρωπος σε πρόδωσε και σε πλήγωσε, ένας άλλος άνθρωπος εμφανίζεται και πάλι έξω από το κατώφλι της καρδιάς σου για να σου θυμίσει πώς είναι να σε αγαπούν, να σε νοιάζονται, να σε φροντίζουν. Ένας άλλος άνθρωπος έρχεται αποφασισμένος να μερώσει το θεριό του πόνου που βρυχάται μέσα σου και να γλυκάνει τις πληγές σου.
Δεν είναι η εξαίρεση, όπως πιθανόν θα σκεφτείτε… ούτε μια συναισθηματική προσδοκία… Είναι η παραδοχή πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να αντισταθεί στη δύναμη της πραγματικής αγάπης.
Γι’ αυτό, αν νιώθεις τώρα τα σωθικά σου ερμητικά κλειστά, να ξέρεις πως η αγάπη θα βρει τον τρόπο να τρυπώσει μέσα στη χαραμάδα της καρδιάς σου. Εκεί που ανήκει! Γιατί η αγάπη είναι ο μόνος δρόμος… και γιατί η αγάπη τελικά είναι η απάντηση σε καθετί.
