Οι γιορτές πέρασαν, το νέο έτος μπήκε, οι ευχές τελείωσαν, όλοι ξανά βρήκαν τους ρυθμούς τους. Ως και οι καλικάντζαροι έπιασαν ξανά δουλειά για να κόψουν το δέντρο της γης, το πνεύμα των Χριστουγέννων ξανά κοιμήθηκε, ο Άγιος Βασίλης βρίσκεται ήδη στο εργοστάσιο παιχνιδιών και δίνει εντολές στα ξωτικά!
Μόνο εγώ ακόμα δε μπορώ να μπω σε αυτό το mood!
Την πρώτη μέρα στη δουλειά οι ώρες έμοιαζαν αιώνες! Κινούμουν λες και με είχαν βάλει σε slow motion. Και τη δεύτερη, δηλαδή, όχι μόνο την πρώτη. Και τώρα που το σκέφτομαι, έχουν περάσει τόσες μέρες κι ακόμα έτσι είμαι! Λειτουργώ μηχανικά!
Άσε που τόσες μέρες συζητάω να ξεκινήσω και αυτή τη ρημαδιασμένη δίαιτα! «Από Τρίτη» είπα για να μην ακουστεί κλισέ, αλλά πως να κόψεις αυτή την χωρίς τύψεις σχέση με το φαγητό των γιορτών, που ξέρεις ότι θα διαρκέσει μόνο μερικές ημέρες; Ούτε Τρίτη, ούτε Τετάρτη ούτε και Παρασκευή ξεκίνησα και μάλλον αρνούμαι να μπω σε mood! Τελικά αποφάσισα ότι δε θα πιέσω τον εαυτό μου και απλά θα περιμένω υπομονετικά, ώσπου να τελειώσουν τα γλυκά! (τώρα είμαι στη φάση που έχουν μείνει ακόμα κάνα – δυο)!
Δεν είναι όμως μόνο η δουλειά και η δίαιτα που μου φταίνε, αλλά και όλες μου οι δραστηριότητες! Ας πούμε, αποφάσισα να πάρω λίγες ακόμα ημέρες άδεια από το γυμναστήριο!
Το να ακολουθώ κάποιο πρόγραμμα, με δυσκολεύει αυτές τις μέρες και ενώ είμαι άνθρωπος του προγράμματος, καταλήγω σε δύο συμπεράσματα… Είτε το πνεύμα των εορτών βρήκε καταφύγιο μέσα μου, είτε είμαι τόσο πολύ κουρασμένη, που όλο μου το είναι αποζητά λίγες ακόμα στιγμές ξεκούρασης.
