Πάει καιρός από εκείνο το βράδυ, που έφυγες κλείνοντας πίσω την πόρτα και τσακίζοντας τα όνειρα μου.
Έκλεισες ένα κεφάλαιο είπες.
Αυτό λοιπόν μάγκα μου, ήμουν για σένα; Μόνο ένα κεφάλαιο; Με την πρώτη δυσκολία λάκισες, δεν την άντεξες βλέπεις την αγάπη...
Πως να την αντέξεις; Σάμπως ξέρεις ν΄ αγαπάς; Να σου απαντήσω εγώ, όχι δεν ξέρεις. Φούμαρα πουλούσες. Με γέμισες υποσχέσεις που τις πίστεψα, άδεια λόγια που τα έκανα φυλαχτό.
Σε έβαλα στη ζωή μου και γέμισες κάθε γωνιά της με την παρουσία σου.
Σε έκανα Θεό, όταν όλοι έβλεπαν, πως τσάμπα σε ανέβασα τόσο ψηλά.
Τώρα τι να σου πω...
Πόσο επώδυνη ήταν η πτώση μου όταν ξετυλίχτηκε ο άδειος χαρακτήρας σου; Έπεσα στα πατώματα, άκουσα κάθε είδος τραγούδι που λέει για πληγωμένη γυναίκα, προδοσία και ό,τι άλλο σε κάνει να μουλιάζεις στο κλάμα.
Και το επόμενο πρωί να χρειάζεσαι πάνω από μια ώρα μπροστά απόν το καθρέφτη, βάζοντας ό,τι μπορεί να κρύψει τα μάτια σου, που είναι ίδια με αυτά του βατράχου.
Σαν γνήσιο θηλυκό, έσκισα τις μισές φωτογραφίες σου γιατί τις άλλες μισές τις ζωγράφισα.
Έκανα όλα όσα χρειαζόταν για να σε ξορκίσω και ήρθε η ώρα, λοιπόν, να σε χαρίσω, μεγάλε, στην επόμενη.
Θα ήθελα πολύ να της δώσω και ένα χαρτί με οδηγίες χρήσεις. Απλές, κατανοητές. Ο συγκεκριμένος κύριος είναι ό,τι πρέπει για δημόσιες εμφανίσεις, στα δύσκολα δεν τα πάει καλά και λακίζει. Οπότε η χρήση του είναι περιορισμένη και για μικρό χρονικό διάστημα. Δέχεται τα πάντα δεν δίνει τίποτα.!
Με εκτίμηση, η πρώην.
