Άντρες και γυναίκες μιας νέας εποχής και μιας νέας τάξης πραγμάτων.
Σε ρόλους μπερδεμένους, καμουφλαρισμένους και αμφίβολους. Σε ρόλους που γεννάνε ερωτηματικά, υπηρετούν ανασφάλειες και εναλλάσσονται μέσα στο παζάρι της ανθρώπινης ματαιοδοξίας, της επιβεβαίωσης, της βόλεψης και της σαρκικής ικανοποίησης.
Η γυναίκα σήμερα, δίνει προτεραιότητα στην εξωτερική της εικόνα αναζητώντας διεξόδους από εγκλωβισμένες και στείρες συναισθηματικά και σεξουαλικά σχέσεις. Ρισκάρει και πληρώνει το τίμημα για τις ζαριές της. Μέσα σ’ αυτόν τον εικονικό κόσμο των μοιραίων θηλυκών θεών, υπάρχουν και οι Γυναίκες από τον Άρη. Γυναίκες δυναμικές, εκφραστικές, έξυπνες και απαιτητικές. Γυναίκες που απαρνιούνται τους στερεότυπους ρόλους που μεγάλωσαν τις μανάδες τους. Γυναίκες που επιβιώνουν χρησιμοποιώντας τη νοημοσύνη τους και διατηρώντας τη θηλυκότητάς τους.
Γυναίκες που έχουν μπέσα, ήθος, ανάστημα και περηφάνια. Γυναίκες που τιμούν τα παντελόνια που φοράνε, τιμούν τους ρόλους τους, τιμούν τους συντρόφους τους, τιμούν τη ζωή μέσα στην καθημερινότητά τους. Γυναίκες που αρνούνται να στριμωχτούν σε καλούπια, αρνούνται το κάλπικο στέμμα της γυναικάρας, αρνούνται την αμφισβήτηση της νοημοσύνης τους.
Οι γυναίκες από τον Άρη δεν είναι σπάνιες, δεν είναι επικίνδυνες, δεν είναι αόρατες. Ζουν ανάμεσά μας.
Είναι πρόκληση και στοίχημα μαζί.
Στον αντίποδα, μέσα σ’ αυτό τον ίδιο κόσμο που κρύβεται πίσω από τα απρόσωπα λόγια της οθόνης, τον κόσμο της ξετσιπωσιάς και της συναισθηματικής εκπόρνευσης, θα συναντήσεις κι εκείνα τα αγοράκια από την Αφροδίτη. Χαμένα μέσα στη ματαιοδοξία του αρσενικού επιβήτορα, αντιλαμβάνονται τον κόσμο μόνο γύρω από το Εγώ τους, γύρω από τον φαλλό τους και γύρω από μια νοσηρή έπαρση ακαταμάχητης γοητείας.
Τα αντράκια από την Αφροδίτη φοβούνται τις γυναίκες από τον Άρη.
Φοβούνται να αναμετρηθούν με το μυαλό τους. Το σνομπάρουν, το ακυρώνουν, το απορρίπτουν. Γι’ αυτό κι έχουν αδυναμία στο γυναικείο κορμί από τον λαιμό και κάτω. Γδύνουν στην κυριολεξία τη γυναίκα, έχουν αποστηθίσει φράσεις, εκφράσεις, επιφωνήματα και πλασάρουν ένα καλοστημένο παραμύθι με αρχή και τέλος. Χωρίς μέση, χωρίς πλοκή, χωρίς ήρωες. Η γυναίκα είδος αναλώσιμο, με εξαίρεση τη μάνα τους φυσικά, από την οποία προσπαθούν ακόμα να απογαλακτιστούν.
Τα αντράκια από την Αφροδίτη, φυσικά και φοράνε παντελόνια, από κοινωνική όμως συνθήκη. Δεν ξέρουν να τα τιμούν, δεν μπορούν να ανταποκριθούν στον ρόλο του Άντρα, του Αρσενικού, του Προστάτη. Μπαινοβγαίνουν σε καρδιές, σε κορμιά και σε ζωές κρυφά, δειλά και φοβισμένα. Βάζουν την ουρά κάτω από τα σκέλια και εξαφανίζονται στα δύσκολα, αφήνοντας να αιωρείται πίσω τους μια αύρα θηλυπρέπειας. Είναι ανίκανα να σταθούν στο ύψος του ρόλου τους. Αυτόν τον ρόλο που μας έμαθαν οι πατεράδες μας.
Ότι άντρας είναι αυτός που τιμά τη γυναίκα, τη σέβεται και την προστατεύει.
Άντρας είναι αυτός που γίνεται βράχος για να στηρίξει εκείνη πάνω του την ευαίσθητη ύπαρξή της.
Σε μια ερμαφρόδιτη εποχή, οι Γυναίκες από τον Άρη έχουν στο μυαλό τους τα κορίτσια που μεγαλώνουν ανυποψίαστα στα παιδικά δωμάτια. Τις γυναίκες της επόμενης γενιάς. Τις γυναίκες του αύριο που θα έχουν ανάγκη από υγιή και ασφαλή αντρικά πρότυπα. Τις γυναίκες που θα ήθελαν να αφεθούν και να είναι οι Γυναίκες από την Αφροδίτη, σε έναν κόσμο που οι Άντρες θα έρχονταν από τον Άρη. Αποφασισμένοι να τις αγαπήσουν, να τις σεβαστούν και να τις προστατέψουν.
