Νούρα, μια ωδή στην οδύσσεια των Σύριων προσφύγων

Νούρα, μια ωδή στην οδύσσεια των Σύριων προσφύγων

 Συρματόπλεγμα επί σκηνής, από άκρη σε άκρη, όπως αυτό το συρματόπλεγμα που υψώνει ο ρατσισμός, θεωρητικά και πρακτικά ανάμεσα στους ανθρώπους παγώνοντας τις καρδιές τους. Μπροστά, στο συρματόπλεγμα η σκηνή είναι χωρισμένη σαν σε δυο αντίπαλα στρατόπεδα, σε δυο σαλόνια.

Το ένα ανήκει στον Αλέξανδρο, ένα νέο παιδί ελληνικής καταγωγής, που τελειώνοντας το σχολείο πετυχαίνει στο Πανεπιστήμιο και μαθαίνει από την ανάπηρη μητέρα του την ιστορία και τις ρίζες της οικογένειάς του. Είναι ένας άνθρωπος που μεγάλωσε με αγάπη για τον συνάνθρωπο ανεξαρτήτου θρησκείας και εθνικότητας. Στην αρχή, ευαισθητοποιημένος και φιλεύσπλαχνος δρα υπέρ των προσφύγων. Μεγαλώνοντας όμως, ερχόμενος αντιμέτωπος με το σύστημα και την σκληρή πραγματικότητα, αποκτά βίαιη συμπεριφορά, αλλάζει ιδεολογία και στάση ζωής. Στον ρόλο αυτό ο Γιάννης Χαντέλης, καταφέρνει να περάσει άριστα από όλο το ηλικιακό φάσμα και να μας μεταδώσει το εκάστοτε συναίσθημα που βιώνει ή την οποιαδήποτε ιδεολογική του θέση.

Στο δεύτερο σαλόνι με τα λιγοστά έπιπλα και τη φτωχική παραπεταμένη βαλίτσα, ζει το δράμα της μια Σύρια μάνα πρόσφυγας που κατάφερε να φτάσει στην Ελλάδα με τη Νούρα, το τελευταίο παιδί που της απέμεινε από τις βόμβες του πολέμου. Η ηθοποιός Τζούλι Τσόλκα,  ως μάνα, χήρα και πρόσφυγας, δίνει μια πειστική ερμηνεία γεμίζοντας τα μάτια μας με δάκρυα. Θρηνεί σπαρακτικά επί σκηνής, σέρνοντας τα πόδια της πάνω στο χωμάτινο πάτωμα του σαλονιού. Είναι το χώμα της πατρίδας της, την οποία δεν ήθελε να αφήσει και στην οποία ελπίζει μια μέρα να επιστρέψει. Ο πόλεμος την έκανε πρόσφυγα και χήρα, η ξενοφοβία  απόβλητο ενός συστήματος που δεν δείχνει στάλα συμπόνιας και η πείνα του παιδιού της, κλέφτρα. Πασχίζει και προσεύχεται για ένα καλύτερο μέλλον που δεν έρχεται καθώς η Νούρα πέφτει θύμα ρατσιστικής επίθεσης και ο ήλιος που είχε φυλάξει στις χούφτες της, όπως λέει για να φωτίσει τα σκοτάδια του πολέμου, ξεκινά να αργοσβήνει. Καταφέρνει άραγε να μείνει αισιόδοξη;

Στην Οδύσσεια των προσφύγων και στις αντιδράσεις του νεαρού, δραματικό ρυθμό δίνει η μελαγχολική φωνή της ερμηνεύτριας Μαρίας Παπαγεωργίου. Η παράσταση πλαισιώνεται αισθητικά από τις Θεώνη Φύτρου και Σωτηρία Χρυσικοπούλου, που σαν χορός αρχαίας τραγωδίας με τις απόλυτα εναρμονισμένες φωνές και κινήσεις μένουν περιορισμένες και εγκλωβισμένες μέσα σε θαλάμους plexiglass, απέναντι  η μία από την άλλη.

Εν τέλει, η σκηνοθεσία και το σενάριο της Βάσιας Αργέντη κατάφερε να αφυπνίσει τα αισθήματά μας απέναντι στο προσφυγικό ζήτημα και να μας δωρίσει ένα μοναδικό δημιούργημα, το οποίο θα μείνει για πάντα εντυπωμένο στο μυαλό μας.

Συντελεστές:

Πρωτότυπο κείμενο: Βάσια Αργέντη
Πρωτότυπη μουσική: Ανδρέας Καρανίκας
Σκηνοθεσία: Βάσια Αργέντη
Βοηθός Σκηνοθέτη: Νίκη Καρνάτσου
Ενδυματολόγος: Νίκος Τριανταφύλλου
Βοηθός Ενδυματολόγου: Ανθή Χατζηαποστόλου
Μακιγιάζ: Μαρία Φαρούπου
Φωτογραφία: Γιώργος Χατζηιωάννου, Δέσποινα Ζαχαρίτσεφ
Σκηνικά: Art In Art
Σχεδιασμός φωτισμών: Μανώλης Μπράτσης
Γραφίστας: Γιάννης Παπαστάθης
Παραγωγή: Art In Art
Επικοινωνία: Άντζυ Νομικού

 

Παίζουν:
Μαρία Παπαγεωργίου
Τζούλι Τσόλκα,
Γιάννης Χαντέλης,
Θεώνη Φύτρου,
Σωτηρία Χρυσικοπούλου

Στο πιάνο ζωντανά ο Ανδρέας Καρανίκας

Διάρκεια:85’ (χωρίς διάλειμμα)

Τιμές Εισιτηρίων:
Γενική Είσοδος:13€, Φοιτητικό: 10€, Ατέλειες ηθοποιών: 8€ (βάσει διαθεσιμότητας) 

Ειδικές τιμές για σχολεία και γκρουπ κατόπιν επικοινωνίας.

Διάρκεια Παραστάσεων: Από 7 Οκτωβρίου 2018

Παραστάσεις: κάθε Κυριακή στις 21.00

Θέατρο Αλκμήνη | Αλκμήνης 8| Γκάζι / 2103428650

Πληροφορίες: Πρωινές και απογευματινές παραστάσεις για Γυμνάσια, Λύκεια, Συλλόγους και Δήμους κατόπιν συνεννόησης