Δύσκολη υπόθεση να είσαι γυναίκα τελικά! Όλα σ΄ ένα πακέτο, πώς να τα προλάβεις η φουκαριάρα;
Πάντα θαύμαζα εκείνες τις γυναίκες στις ταινίες που κατάφερναν να ισορροπούν επάνω στα δωδεκάποντα με απόλυτη ευκολία και με μαλλί κομμωτηρίου, την ώρα που έτρέχαν να φτιάξουν πρωινό, να πάνε τα παιδιά σχολείο και μετά αψεγάδιαστες και ήρεμες να φτάσουν στη δουλειά τους.
«Εγώ όταν μεγαλώσω, δε θέλω να γίνω σαν τη μαμά, να κάνω δουλειές», ξεστόμισε το τετράχρονο βλαστάρι μου. Εδώ που τα λέμε, άδικο δεν έχει.
Πόσα να σου κάνει μια γυναίκα σήμερα, πόσες φορές νιώθει σαν τρασφόρμερ, προσπαθώντας να συναρμολογηθούν όλα της τα κομμάτια σωστά...Ένα συνεχές τρέξιμο από τα πρώτα λεπτά που θα ανοίξει το ρημάδι το μάτι, έως ότου κλείσει, μετά από αμέτρητες ώρες.
Όταν ο αγαπημένος Μορφέας σε φωνάζει απεγνωσμένα στην αγκαλιά του, το τελευταίο πράγμα που θες να κάνεις, είναι να βάλεις κρέμες και να περιποιηθείς τον ταλαίπωρο εαυτό σου. Όταν βέβαια σκέφτεσαι το ενδεχόμενο γυμναστηρίου, έρχεται αμέσως στο μυαλό η εικόνα μιας ξεμαλλιασμένης να ανεβαίνει τη σκάλα φορτωμένη και μετά να δίνει ραντεβού με όλες τις δουλειές που την περιμένουν. Οπότε… μια χαρά γυμνάζεται το κορμί. Να μην αναφέρω για τη γυμναστική που προσφέρεις στην άνω και την κάτω γνάθο, όταν η ψυχολογία πέφτει στα τάρταρα κι αναζητάς παρηγοριά σε ό,τι «βρώμικο» υπάρχει στο ντουλάπι της κουζίνας.
Πολλές οι φορές που νιώθεις την υπομονή και τις αντοχές να σου ζητάν διαζύγιο...Όχι όμως, είσαι μαμά….
Είσαι γυναίκα άρα αντέχεις...Η αλήθεια είναι αυτή. Aντέχεις!
