«Tabula rasa» ή αλλιώς κενή σελίδα: Αυτό είμαστε!

«Tabula rasa» ή αλλιώς κενή σελίδα: Αυτό είμαστε!

Πόσες φορές Θεέ μου συλλογίστηκα, γιατί να είμαι «Εγώ»; Γιατί να είμαι αυτή που είμαι,  να κουβαλάω πάνω μου χαρακτηριστικά,  γνωρίσματα, συνήθειες, αδυναμίες, ικανότητες που να με στιγματίζουν και  προσυπογράφουν το όνομά μου; Τα γνωρίσματά μου κι οι συνήθειές μου, μετεξελίχθηκαν στο «Εγώ». Περνάει ένας περαστικός και σκέφτομαι, ποιος ο λόγος «να ‘μαι εγώ κι όχι εσύ;»

Εσένα σε βασανίζουν κάτι τέτοια ερωτήματα; Επομένως, εύλογα καταλαβαίνουμε ότι είμαστε αυτό που είμαστε και δεν αλλάζει, ότι γράφει δε ξεγράφει που λένε οι παλιοί. Ευθύς αμέσως σε ρωτώ: τι μπορώ να κάνω, να με βελτιώσω, να με απογειώσω, μόνο να μη μείνω στάσιμη, γιατί να υπάρχουν συνήθειες που να με υπογράφουν. Άρρηκτα συνυφασμένα όλα μεταξύ τους εε;

  «Tabula rasa» λοιπόν ή αλλιώς άγραφος πίνακας.

Εγώ στο μεταδίδω και ως κενή σελίδα. Αυτοί είμαστε! Όλοι μας, εγώ, ο διπλανός μας, ο γείτονάς μας, εσύ, ναι σε εσένα μιλάω φίλε αναγνώστη, είμαστε όλοι «TABULA RASA». Ξέρανε οι Λατίνοι τι έλεγαν (άσχετα που ξαφνικά αποφασίσαμε να τους αποκόψουμε από το φάσμα της παιδείας των παιδιών μας).

Πόση σοφία λανθάνει σαν υποθετικός λόγος πίσω από αυτό το ρητό; Θαρρώ πως η ανθρώπινη ψυχή είναι ακατέργαστο υλικό και «ο χρόνος γλύπτης των ανθρώπων παράφορος» όπως είπε ο Σεφέρης.
Ναι, ακατέργαστο υλικό, ένα βρέφος είναι ό,τι πιο ελπιδοφόρο και αθώο μπορεί να υπάρξει, παραλληλισμένο με το θαύμα της ζωής και την απόδειξη ότι ο Θεός αγαπά τον άνθρωπο και ενθαρρύνεται ακόμα από αυτόν. Αυτό το παιδί καθώς γαλουχείται σταδιακά, αποκτά ποικίλα εναύσματα ,για να κρίνει τι θέλει να ακολουθήσει, σε ποιο μονοπάτι θα τρέχει δίπλα από το ποτάμι της ζωής.

Αυτός ο πίνακας αρχίζει και γράφει τις γνώσεις, τις συνήθειες, τα πάντα… Γίνεται το «εγώ είμαι…».

Αποτελεί επιλογή μας αν θα επιλέξουμε να γράψουμε μια ποιοτική νουβέλα ή ένα ισχνό διήγημα. Ψάξε και ερεύνα τι είναι αυτό που σε καθορίζει. Όταν αντιμετωπίσεις το αδύνατο σημείο σου, χτύπα το στην αχίλλειο πτέρνα μια και καλή. Μην αφήσεις, ας μην αφήσουμε τίποτα να μας ρίχνει στα μάτια των άλλων. Γράψε τη νουβέλα σου με τα πιο όμορφα λόγια και τα πιο ωραία σου γράμματα. Ζήσε με την αυτοβελτίωση.  Είναι εκείνη που θα σου δώσει το κλειδί για ν΄ ανοίξεις την κάμαρα της ευτυχίας.

Θυμήσου! Η αισιοδοξία αποτελεί το ισχυρότερο όπλο στην φαρέτρα σου.

 Ίσως τώρα να αφουγκράστηκες εντελώς διαφορετικά το νόημα αυτής της φράσης. Περιττό να σου πω ότι αποτελεί μία από τις αγαπημένες μου εκφράσεις, ποιος ξέρει ίσως σου αναλύσω πως εκλαμβάνω και άλλες  ιδέες σε επόμενα άρθρα. Πώς αντιλαμβάνομαι ιδέες , προσπαθώντας να τις μεταφράσω σε τρόπο ζωής να οπλιστώ μ’ αυτές, να μάθω απ’ αυτές και γιατί όχι να μάθω στους συνανθρώπους μου για αυτές! Πιθανόν να σκέφτεσαι ότι φιλολογίζω  αρκετά,  όμως απλά μου αρέσει να κοιτώ τις λέξεις και να βλέπω τα όνειρα που χαράσσω πίσω από αυτές…