«Ελένη Τοπαλούδη. Η δολοφονία της φοιτήτριας στη Ρόδο συγκλόνισε την Ελλάδα»
«Τα 10 λεπτά που σημάδεψαν για πάντα την 15χρονη Μυρτώ»
«Σοκ στην Ινδία. Βίασαν ομαδικά έγκυο οχτώ μηνών»
«Έφηβοι, που θεωρούνταν καλά και φρόνιμα παιδιά από την τοπική κοινωνία, βίασαν ομαδικά 28χρονη,τη σκότωσαν και πέταξαν το πτώμα της για να το φάνε οι λύκοι»
«Βίασαν και στραγγάλισαν γυναίκα δημοσιογράφο στη Βουλγαρία»
«Τη βίασαν στις όχθες του ποταμού και τράβηξαν βίντεο»
«Σουηδία. Τρεις νεαροί βίασαν γυναίκα και το μετέδωσαν live στο facebook»
«Πέντε άντρες βίασαν ανήλικο κορίτσι ενώ νοσηλευόταν σε νοσοκομείο της Ινδίας»
«Τέσσερις άνδρες βίασαν και σκότωσαν με τεράστια πέτρα 21χρονη»
«Με βίασαν ομαδικά την ημέρα του γάμου μου»
Όλες αυτές οι γυναίκες και άλλες που δεν αναφέρονται εδώ, έχουν κάτι κοινό. Η άρνησή τους να υπακούσουν στην επιθυμία της κτηνωδίας ενός άντρα δεν έγινε αποδεκτή. Έτσι στο βωμό της ανανδρίας και της ανεξέλεγκτης σεξουαλικής επιθυμίας που ξεπερνάει κάθε ζωώδες ένστικτο, θυσίασαν το μυαλό τους, τη ψυχή τους, το σώμα τους και μερικές τη ζωή τους.
Και συ τώρα κοιτάς και προσπαθείς να βρεις δικαιολογία. Ναι ρε σε σένα το λέω. Σε σένα τον άντρα αμοιβάδα. Σε ένα παράσιτο. Σε ένα ανθρωποειδές τέρας, που νομίζει ότι είναι ανώτερος και πρέπει να τον ακούνε. Να σκύβουν μπροστά στα θέλω σου και τις αρρωστημένες ορέξεις σου για να πάρεις αυτό που ζητάς. Γιατί έτσι έμαθες. Να γίνεται πάντα αυτό που θέλεις.
Γιατί...έλα μωρέ, αγόρι είναι. Και θα βρίσει. Και θα τσακωθεί. Και θα χτυπήσει. Τα αγόρια όμως αυτά, θα γίνουν άντρες. Που δεν έχουν μάθει στο όχι. Και αν το ακούσουν μπορεί να τους πιάσει μια τρέλα. Και αν στη χειρότερη υποβόσκει και κάτι κληρονομικό τότε θολώνουν και επιβάλλουν την κτηνωδία τους σε όποια γυναίκα εκείνη τη στιγμή βρεθεί μπροστά τους.
Τη φύση που έχει ο άντρας του την έδωσε ο Θεός για να δημιουργεί και να εξελίσσει μέσω του γυναικείου σώματος. Όχι για να καταστρέφει και να ξεφτιλίζει την γυναικεία φύση.
Αλλά δεν ξέρει ότι εκείνη τη στιγμή σκοτώνει τον μισό του εαυτό. Γιατί μέσα του υπάρχει και η θηλυκή οντότητα. Εκείνη της γυναίκας που τον έφερε στη ζωή.
Γι’ αυτό γονιέ έχεις χρέος και ευθύνη να μεγαλώσεις έναν άντρα. Όχι έναν νταή, έναν ψευτόμαγκα. Γιατί αυτά τα κορίτσια είχαν όνειρα. Και ακόμα και αν το κτήνος δε σκότωσε κάποιες από αυτές, θα κουβαλάνε μέσα τους το μίασμα. Την προσβολή από έναν θρασύδειλο που εσύ μεγάλωσες και παρέδωσες στην κοινωνία.
Η Ελένη Τοπαλούδη βιάστηκε και δολοφονήθηκε από δύο αλήτες. Από δύο εγκληματίες που δε δέχτηκαν το όχι της. Ένα απλό όχι. Από μια κοπέλα που όλο το μέλλον ήταν μπροστά της. Ήθελε να κάνει μεταπτυχιακές σπουδές και να γίνει μια σωστή επαγγελματίας. Και αργότερα σύζυγος και μάνα. Και αυτοί οι δύο αλήτες για να κάνουν το κέφι τους μέσα σε μια στιγμή λύσσας και χυδαιότητας, της στέρησαν κάθε δικαίωμα.
Να πάμε και πιο πίσω, να θυμηθούμε τη Μυρτώ της Πάρου; Που μέσα σε 10 λεπτά, πάνω στην εφηβεία της άλλαξε όλη της η ζωή. Επειδή όπως λέει η δικηγόρος υπεράσπισης του βιαστή της, έχει μεγαλώσει μέσα στην αγριότητα και δεν μπορεί να ξεχωρίσει το καλό από το κακό. Γιατί για την φυλή του οι γυναίκες είναι υποδεέστερες.
Γι’ αυτό προσέξτε πώς μεγαλώνετε τα παιδιά σας. Μακριά από νταηλίκια και τσαμπουκάδες. Μακριά από οτιδήποτε βλαβερό και επικίνδυνο για την διαμόρφωση του χαρακτήρα τους. Μακριά από κάθε μορφή βίας καθώς μεγαλώνουν. Είναι επικίνδυνο να ξυπνάνε τα άγρια ένστικτα της ανθρώπινης φύσης και μάλιστα στην παιδική ηλικία. Γιατί καθώς το παιδί εξελίσσεται σε όλους τους τομείς λόγω της φυσικής ανάπτυξης, εξελίσσεται και σε αυτό. Τα παιδιά πρέπει να μαθαίνουν να προστατεύουν τον εαυτό τους και τον συνάνθρωπό τους μέσα από την εκμάθηση π.χ μια πολεμικής τέχνης την οποία θα χρησιμοποιήσουν μόνο για να υπερασπιστούν τη σωματική τους ακεραιότητα.
Τα όρια πρέπει να είναι ξεκάθαρα. Άλλο άμυνα και άλλο επίθεση.
Άλλο επίθεση για να βλάψω τον άλλον και άλλο επίθεση για να υπερασπιστώ τη ζωή μου.
Όλες αυτές οι γυναίκες λοιπόν, που έπεσαν θύματα βιασμού, δεν είχαν φταίξει σε τίποτα. Απλά βρέθηκαν τη λάθος στιγμή, στο λάθος σημείο. Σε τίποτα άλλο δεν έφταιξαν. Και εμείς ως θεατές όλων αυτών των τραγωδιών, περιμένουμε την κάθαρση του σώματος και της ψυχής τους από την κτηνωδία και την βιαιότητα του θύτη τους. Αν θυμάστε καμία αρχαία τραγωδία δεν τελείωνε χωρίς τη στιγμή της κάθαρσης και του εξαγνισμού.
Οι ηρωίδες των σύγχρονων αυτών τραγωδιών πρέπει να δικαιωθούν.
Άλλες για να συνεχίσουν να ζουν έστω και έτσι και άλλες για να αναπαυθεί η ψυχή τους.
