Επιτέλους, πίστεψε στον «μαχητή» εαυτό σου!

Επιτέλους, πίστεψε στο «μαχητή εαυτό σου»

Πάλι βρέθηκες να παλεύεις με τον πιο άθλιο εαυτό σου.  Αυτόν που κατακρεουργεί τα «Θέλω» σου και ψαλιδίζει τα όνειρά σου, αδιαφορώντας για τις κραυγές τους και ύστερα μοιρολογεί το θάνατό τους και μοιρολατρεί.

Εκείνον τον «άτολμο» εαυτό σου, που παραδίνεται αμαχητί στο δισταγμό, από φόβο μη χάσει. Κόντρα στο «μαχητή» που σε κάθε αναμέτρηση, όλο και πιο αδύναμος και λαβωμένος, οπισθοχωρεί.

Βραχνάς στις επιθυμίες σου ο δισταγμός, ρε γαμώτο… Θριαμβεύει με τις νίκες του!

Πλημμυρίζει τα μέσα σου κι απ’ το νοθευμένο σπέρμα του γεννιούνται μπάσταρδα όνειρα και «Θέλω» με μικρό προσδόκιμο ζωής… Σε ξεγελάει με τα λίγα και σου παίρνει τα πολλά!

Αλήθεια; Πόσα έχασες εξαιτίας του; Πόσο ακριβά πλήρωσες την ανασφάλεια που σε κυριεύει κάθε φορά που θες κάτι πολύ, αλλά δε τολμάς να το διεκδικήσεις;

Κι αλήθεια πόσο πολύ θες ν' απαλλαγείς από δαύτον!

Το ξέρεις πως κανείς δε μπορεί να σε απαλλάξει! Κανείς άλλος, εκτός από σένα...

Εσύ τον συντηρείς! Μόνο εσύ, μπορείς να τον διώξεις...

Όσο τον ταΐζεις με τις ανασφάλειές σου, τόσο πιο αχόρταγο τον κάνεις! Με τις άτακτες υποχωρήσεις σου, απλώς, τον δυναμώνεις! Με τις φοβίες σου, τον εμψυχώνεις!

Κι όσο μεγαλώνει τόσο πιο λαίμαργος γίνεται και σε κατατρώει!

Κι είναι τρομακτικά σπάταλος όταν ξοδεύει τη ψυχή σου…

Άκου! Όσο βρίσκει να «ξοδεύει» τόσο πιο άπληστος θα γίνεται!

Όσο τον αφήνεις, θα σε γεμίζει Φόβους και θα σε κουμαντάρει…

Όσο θα παίζεις το παιχνίδι του, τόσο θα σε χρησιμοποιεί.

Όσο θα φοβάσαι να μη χάσεις, τόσο θα χάνεται η πιθανότητα να κερδίσεις.

Όσο θα τρέμεις τις κακοτοπιές, τόσο θα τσακίζεσαι.

Όσο δε θα τολμάς, τόσο θα του δίνεις το δικαίωμα να κάνει χουβαρνταλίκια με τη ψυχή σου κατασπαταλώντας τις «οικονομίες» της.

Πρέπει να βρες τα κουράγια και να πάρεις τη ρεβάνς!

Να τολμήσεις! Να διεκδικήσεις! Να κυνηγήσεις όλα όσα θες!

Καλύτερα να μετανιώσεις για όσα έκανες, παρά για όσα ΔΕΝ έκανες!

Επιτέλους, πίστεψε στον «μαχητή εαυτό σου».

Μη νεκροφιλάς τα «θέλω» σου! Τόλμησε κι ανάστησέ τα!

Σώσε τα όνειρά σου, πριν «άπιαστα» χαθούν!

Κι αν χάσεις και πονέσεις, με γεια σου, με χαρά σου!

Ξέρεις να μπαλώνεις τη ψυχούλα σου εσύ!

Δική σου η ζωή! Δικά σου τα όνειρα! Δικά σου και τα στραπάτσα της!

Κάνε στον εαυτό σου το πιο μεγάλο δώρο.  Αγάπησέ τον κι ελευθέρωσέ τον απ’ το τέρας της ατολμίας!

Μπορείς!