Ὀταν σπέρνεις μπαζώματα θα θερίσεις πλημμύρες

Ὀταν σπέρνεις μπαζώματα θα θερίσεις πλημμύρες (Πηγή Pixabay)

Παρακολουθώ τρομαγμένη το κακό που προκάλεσε μια βροχή!
Όταν η φύση εκδικείται τους ανθρώπους για την ανευθυνότητά τους και για την απληστία τους μπορεί να γίνει πολύ σκληρή κι αμείλικτη τελικά!

Βιβλικές εικόνες καταστροφής κατακλύζουν τις οθόνες μας μέσα στη σιγουριά του σπιτιού μας, όμως άνθρωποι που πάλευαν για ένα μεροκάματο, άνθρωποι απλοί, καθημερινοί, όπως εμείς, που απλά βρέθηκαν στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή, έχασαν τη ζωή τους, τις περιουσίες τους, τις αναμνήσεις τους, τους κόπους μιας ζωής...
Θυμώνω! Όχι με τη φύση. Με τους ανθρώπους μόνο!

Ὀταν «σπέρνεις μπαζώματα θα θερίσεις πλημμύρες».
Η φύση δεν ξεχνά. Κανένα ρέμα δε (ξ)έχασε το δρόμο του!
Οι άνθρωποι έχουμε ασθενή μνήμη και λησμονούμε γρήγορα κάθε δεινό που δεν άγγιξε εμάς τους ίδιους!

Και δυστυχώς, θα περάσει και αυτό όπως πέρασαν τόσα άλλα και όλοι εκτός τους στενούς συγγενείς (ίσως), θα ξεχάσουμε αυτούς που πήρε το νερό, τα σπίτια που χάθηκαν, τις περιουσίες που καταστράφηκαν...
«Μακριά από μας» θα πούμε άλλη μια φορά για να ξορκίσουμε το κακό λες κι έτσι απλά με μια κουβέντα ξορκίζεται και θα ξεχάσουμε μέχρι το επόμενο κακό που θα μας ταράξει για λίγο!
Λες κι εμείς έχουμε κάνει καμιά συμφωνία με το Θεό!
Μα δεν είναι δυνατόν να χάνονται άνθρωποι έτσι, να διαλύονται οικογένειες, να καταστρέφονται ζωές!

Δεν είναι δυνατόν να φύγεις από το σπίτι σου το πρωί και να πνιγείς στη βροχή επειδή κάποιοι ανεγκέφαλοι μπαζώνουν τα ρέματα και κάποιοι ανεύθυνοι καίνε τα δάση!
Να ορφανεύουν παιδιά, μάνες να χάνουν τα παιδιά τους, άνθρωποι νοικοκυραίοι να μένουν άστεγοι σ' ἐνα κράτος που αδρανεί και αδυνατεί να γίνει τιμωρός των υπευθύνων.
Φοβάμαι, γιατί έχουμε εκπαιδευτεί να είμαστε δυνατοί στο να ξεχνάμε, και λυπάμαι γιατί η λήθη μας οδηγεί όλο και πιο χαμηλά!

Κουράγιο και δύναμη στους πληγέντες...

Ο Θεός να βάλει το χέρι Του...