Τότε που το δέντρο ήταν πιο μικρό και τα παιδιά επίσης, το στόλισμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου στο σπιτικό μας ήταν ολόκληρη ιεροτελεστία!
Το τελευταίο Σάββατο του Νοέμβρη (ή το αργότερο, το πρώτο του Δεκέμβρη), από νωρίς το απόγευμα ξεκινούσαμε το πάρτι...
Ήταν «παράδοση!»
Πρώτα βάζαμε να παίζει το cd με τα κάλαντα και τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια σε version άκρως παιδική, (στρουμφάκια και βάλε!), μετά φορούσαμε τα σκουφάκια των ξωτικών κι ύστερα άρχιζε ο χαμός!
Το πρόγραμμα περιελάμβανε άπλετα χοροπηδητά, αστείρευτες τσιρίδες, περίτεχνες γυροβολιές με τις γιρλάντες, μπόλικη φασαρία και στάνταρ καυγά!
Το σαλόνι θύμιζε βομβαρδισμένο τοπίο με θύματα τα άμοιρα στολίδια!
Τα έπιπλα άστραφταν απ’ την χρυσόσκονη, τα ρούχα τους λαμπύριζαν όπως των σταρ του σινεμά!
Και πόσο λάτρευα τα μαγουλάκια τους που πετούσαν φωτιές απ’ τη φούρια!
Τα καμάρωνα να χώνονται ολόκληρα μέσα στις κούτες να βρουν το πιο όμορφο στολίδι να το κρεμάσουν πρώτα...
Να τυλίγονται στα λαμπάκια και τις γιρλάντες, να μιλούν στον Αϊ Βασίλη και να του λένε να ρωτήσει «και τη μαμά! πόσο καλά παιδιά ήταν... όοοοοοολο το χρόνο!», και να μη σταματούν να κοροϊδεύουν τα μεγάλα αυτιά και τις μύτες των ξωτικών!
Να κάνουν χαμό και στο τέλος να μαλώνουν για το ποιός κρέμασε τα πιο πολλά στολίδια!
Κάθε φορά το ίδιο σκηνικό! Το «πανηγύρι» τελείωνε με μούτρα και τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του!
Δεν έχει σημασία που το δέντρο στολίζονταν μόνο από μια μεριά και έγερνε...
Ούτε που έσπαζαν ένα σωρό στολίδια και καίγονταν σχεδόν κάθε χρόνο τα λαμπάκια πριν καν ανάψουν!
Ούτε που μέχρι τα χαράματα μετά το ξαναστόλιζα, φτου κι απ’ την αρχή και συμμάζευα τα σπασμένα!
Σημασία έχει, τώρα που το δέντρο «μεγάλωσε» (μαζί και τα παιδιά), τώρα που το cd με τα κάλαντα που ακούγεται είναι πιο κλασική version, τώρα που μόνη μ' αφήνουν να τυλίγομαι στα λαμπάκια, πως θυμάμαι εκείνες τις υπέροχες στιγμές και χαμογελώ με νοσταλγία…
Σημασία έχει πως τις ζήσαμε και καταγράφηκαν στις μνήμες όλων μας, γλυκά!
Σημασία έχει, πως κι αν αποχώρησαν σιγά σιγά όλοι οι «άντρες του σπιτιού» απ' τη διαδικασία δεντροστολίσματος, θα 'χουν να θυμούνται τι ωραία που ήταν όταν στολίζαμε όλοι μαζί το δέντρο! Έχουν υποσχεθεί να κρατήσουν αυτή την οικογενειακή παράδοση-ιεροτελεστία- και στα δικά τους σπιτικά με τα δικά τους βλασταράκια. Ίδωμεν! Σαν μια μέρα θα φτάσει ο καιρός…
Ήρθε η ώρα του κι εφέτος!
Δε θα χαλάσω την «παράδοση».
Το cd ήδη παίζει...τελειώνω τον απογευματινό μου καφέ και πάω να τυλιχτώ στις γιρλάντες…
