Κάποια μέρα θα "ξυπνήσω".
Θα ξυπνήσω και θα είμαι καλά χωρίς εσένα.
Δεν θα με νοιάζεις, δεν θα σε σκέφτομαι, δεν θα με απασχολεί το τι κάνεις. Θα είναι τόσο εύκολο όσο μου το έκανες εσύ. Δεν θα το κάνω από εγωισμό, μιας και μαζί σου τον γείωσα εντελώς. Θα είναι γιατί θα έχω αδειάσει. Θα είναι γιατί γέμισα κι έδωσα τόσα που άδειασα.
Όχι ξαφνικά. Αλλά με τον καιρό. Την περιμένω αυτή την ημέρα. Που όλα θα είναι όπως πριν. Που θα λέω ότι είμαι καλά χωρίς την σκέψη σου και θα το εννοώ. Την περιμένω να έρθει και να νιώσω τόσο ελεύθερη όσο πριν σε γνωρίσω. Θα είσαι σα να μην σε γνώρισα ποτέ.
Ίσως. Ίσως σαν μια ανάμνηση που θα έχει ξεθωριάσει. Όπως κι εκείνο το καλοκαίρι. Θα το σκέφτομαι, θα το θυμάμαι, αλλά δεν θα μου λείπει. Δεν θα μου λείπεις εσύ. Γιατί θα μου έχεις δείξει ότι τελικά σε αυτή την διαδρομή ήμουν μόνη μου κι όχι μαζί σου. Όπως πίστευα, όπως ήθελα, όπως νόμιζα.
Δεν θα στεναχωριέμαι αν έκανα κάτι λάθος γιατί ακόμα κι έτσι να ήταν δεν μου το υπέδειξες ποτέ. Δεν μου έδωσες καμία ευκαιρία. Δεν μας έδωσες τίποτα. Δεν θα σου κρατήσω μούτρα, ούτε κακία γιατί σ´αγάπησα. Κι όταν τελικά αγαπάς δεν ξε-αγαπάς. Και γι ´αυτό σε ευχαριστώ. Γιατί ένιωσα.
Ακόμα κι αν ήταν λάθος. Ακόμα κι αν ήσουν ο λάθος. Δεν θα μετανιώσω για τίποτα. Θα περιμένω απλά εκείνη την ημέρα. Που θα ξυπνήσω και όλα θα είναι όπως πριν. Εκείνη την ημέρα που θα είμαι ευτυχισμένη από επιλογή και που εσύ δεν θα είσαι μέσα σε αυτή.
