Θεωρούμε εξαιρετικά τα αυτονόητα, όταν συμβαίνουν. Γιατί;

Θεωρούμε εξαιρετικά τα αυτονόητα, όταν συμβαίνουν. Γιατί;(πηγή pixabay)

Μα πώς έχουμε γίνει έτσι; Γιατί τέτοια δυσπιστία στο ανθρώπινο είδος; Θα μου πεις, πώς να πιστέψουμε όταν οι περισσότεροι άνθρωποι πράττουν απογοητευτικά;

Κι έτσι, θεωρούμε αυτονόητο το ότι ο άλλος δε θα πράξει αυτό που υποσχέθηκε κι άμα τύχει και βρούμε κάποιον που το πράττει παθαίνουμε πλάκα. Που φτάσαμε! Να θεωρούμε εξαιρετικό και απίθανο το γεγονός ότι κάποιος τηρεί αυτό που λέει.

Το να υπόσχεσαι σε κάποιον κάτι, δε σε καθιστά φίλο ή βοηθό του. Τέτοιο σε κάνει η πράξη της υπόσχεσης, κάτι που σπανίζει στις μέρες που ζούμε. Ποτέ δεν κατάλαβα τους ανθρώπους που λένε ναι και συνήθως εννοούν όχι. Ή λένε ότι θα κάνουν το τάδε, αλλά το ξεχνάνε και δεν το κάνουν ποτέ. Γιατί βρε άνθρωπε το κάνεις αυτό; Νομίζεις ότι είσαι πιο αρεστός έτσι; Όταν βγεις αναξιόπιστος, τι θα είσαι νομίζεις;

Κάνω ένα λάθος όμως κι εγώ. Περιμένω ότι ο άλλος θα μου φερθεί όπως θα του φερόμουν εγώ. Όταν μου υπόσχονται κάτι, τους πιστεύω. Όταν πέφτω από τα σύννεφα όμως λέω ξανά και ξανά ότι δε θα ξαναπιστέψω κανέναν, αλλά φυσικά όταν ξανασυμβεί πάλι πέφτω στη λούμπα.

Και ξαναρωτώ, γιατί το κάνετε αυτό; Εσάς θα σας άρεσε να σας το κάνουν; Δε νομίζω! Αλλά ποτέ δε θυμόσαστε να φέρεστε στον άλλο όπως θα θέλατε να σας φέρονται. Κι αν το θυμόμασταν όλοι, ο κόσμος θα ήταν ένα καλύτερο μέρος να ζεις!