Όταν χορεύω γράφω στη γη αυτό που θέλει να πει η ψυχή μου, είπε κάποιος γνωστός κάποτε. Η αλήθεια είναι ότι μου διαφεύγει ποιος αλλά δεν έχει και σημασία άλλωστε.
Αυτό που είναι σημαντικό είναι πως όντως, ο χορός έχει άμεση σχέση με την ψυχή. Είναι η έκφρασή της, το αποκούμπι της, η θεραπεία της.
Είναι ψυχοθεραπεία ο χορός κι όποιος τον έχει δοκιμάσει -ό,τι κι αν έχει χορέψει, από τσιφτετελομπάλους μέχρι τσατσαρούμπες και χιπ χοπ- ξέρει την αλήθεια.
Με το που μπαίνει η μουσική και κάνεις το πρώτο βήμα, όλα σβήνονται από το κεφάλι σου. Τίποτα από όσα σε προβλημάτιζαν, από όσα σε είχαν βάλει κάτω και σε πατούσαν, δεν υπάρχει πια.
Μόνο η μελωδία και το βήμα. Μόνο ο ρυθμός κι εσύ που κινείσαι όπως σου χτυπάει.
Μεγάλο πράγμα να έχεις τη λύση για να ξεχάσεις τα ζόρια σου. Μέρες είναι και αυτές που ζούμε; Όλα δύσκολα, όλα απρόβλεπτα -δυσάρεστα απρόβλεπτα τις περισσότερες φορές.
Κι εκεί που όλα πάνε γαμημένα στραβά, εκεί που δεν ξέρεις πού να κρυφτείς, σου σκάει μουσική.
Κι αυτόματα όλα ξεχνιούνται. Όλα γίνονται με κάποιο μαγικό τρόπο ευκολότερα.
Ξεκινάς να χορεύεις αφήνοντας τα πάντα πίσω. Δε χορεύεις για πάντα, δεν τα αφήνεις όλα πίσω για πάντα.
Μόνο για λίγο. Για όσο κρατάει ο χορός σου. Αλλά και πάλι, το θαύμα έχει γίνει.
Όταν θα ξανασκεφτείς το ό,τι σε προβληματίζει, θα συνειδητοποιήσεις ότι σα να έχει ελαφρύνει το φορτίο του. Σα να έγινε λίγο πιο βατό, πιο εύκολο.
Είναι η ψυχή σου που ελάφρυνε και τα βλέπει όλα καλύτερα.
Είναι ο χορός και η μαγική του δύναμη.
Είναι ο τρόπος που έχει να σε κάνει να βλέπεις τη ζωή πιο όμορφη.
Γιατί όντως ο χορός αλλά και κάθε τι που αγαπάς και κάνεις, σου ομορφαίνουν τη ζωή.
Μην το ξεχνάς.
Όταν σε πνίγουν τα ζόρια, μην ξεχνάς αυτά που αγαπάς.
Μπορούν να σε τραβήξουν από τα σκοτάδια στο φως.
Μπορούν να σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα.
Δέξου τη θετική τους ενέργεια και χαμογέλα.
Χόρεψε κι όλα θα πάνε καλά!
