Φίλτατε Μιχάλη Χατζηγιάννη, μας τα είχες πει λίγο λάθος

Φίλτατε Μιχάλη Χατζηγιάννη, μας τα είχες πει λίγο λάθος(πηγή pixabay)

Εάν ανήκεις στην γενιά που μεγάλωσε με Χατζηγιάννη και κρυφοχόρευε μπλούζ στα πάρτυ το αιώνιο άσμα 'Κρυφά' αλλά και πολλά άλλα, τότε αυτό το άρθρο είναι για σένα. Για σένα και για τον φίλτατο Μιχάλη.

Εάν έχεις κλάψει και εσύ με μαύρο δάκρυ στο πασίγνωστο, 'Αυτά που θα 'λεγα σε εσένα', εάν έχεις χτυπήσει με μανία το χέρι στον πάγκο της κουζίνας με το 'Όλα ή τίποτα' και εάν έχεις χωρίσει με το 'Νύχτα πάρτη', τότε συνέχισε σε παρακαλώ να διαβάζεις γιατί σου έχω νέα. Σταματάω το πρόχειρα στημένο γκάλοπ μου για τα δακρύβρεχτα και μη τραγούδια του Μιχάλη και μπαίνω άμεσα λοιπόν στο θέμα μας.

Αγαπητοί φίλοι, άγνωστοι και γνωστοί, σταματήστε επιτόπου να πονάτε. Έκτακτο ανακοινωθέν : ΗΤΑΝ ΟΛΑ ΨΕΜΜΑΤΑ! Όχι όχι, δεν αναφέρομαι στον αοιδό και στα πολύ επιτυχημένα του τραγούδια σαφώς, αλλά στο περιεχόμενο του εκάστοτε καψουροτράγουδου που σου δίνει ελπίδες, πόνο, καψούρα και αίσθημα. Μετά λοιπόν από τρία υπέροχα χρόνια μοναξιάς (εξαιρώ από την έννοια της μοναξιάς, τους λατρεμμένους φίλους και την αγαπημεένη μου οικογένεια και στοχεύω απόλυτα στον μεγάλο έρωτα) έχω να σας ενημερώσω για τα εξής:

  1. Τις Κυριακές δεν θα σε ζητά στις εκκλησιές
  2. Τα Σαββατόβραδα δεν θα ψάχνει στο λιμάνι
  3. Στου σκοτωμένου έρωτα σας τις γωνιές, δεν θα περνάει ούτε απ έξω, αλλά και εάν περάσει, θα ανάψει κανα τσιγάρο και θα την κάνει.

Κατ' επέκταση, έχει βρει καινούριο ταίρι, περνάει μια χαρά (και ευχόμαστε ολόψυχα από όλο το ewoman.gr να περνάει πάντα καλά και εμείς καλύτερα), δεν σε ψάχνει και δεν πρόκειται να το κάνει.

Αρχικά είναι περιττό να αναφέρω πως εάν σε έψαχνε θα ήταν κάπου εδώ, σωστά? Σωστά! Άρα και αυτά που σου λέει κάθε φορά που σε συναντά τυχαία έξω, είναι λίγο ιστορίες για αγρίους, παραμύθια, πώς το λένε?

Επειδή λοιπόν εμένα το αγαπημένο μου παραμύθι, ήταν είναι και θα είναι η λατρεμένη Σταχτοπούτα και επειδή, δεν έχω εντοπίσει στο προσκήνιο κάποιον πρίγκιπα με γοβάκι έστω Louboutin στο χέρι, δεν μπορώ να ακούσω κάποιο άλλο παραμύθι. Θα συμβούλευα να μην ακούτε ούτε εσείς και να καταπιούμε όλοι μαζί το γεγονός πως ο Χατζηγιάννης, που τόσα χρόνια χτυπιόμουν πρώτη σειρά στις συναυλίες του, μου τα είχε πει λίγο λάθος. Όχι πως φταίει εκείνος, προς Θεού!

Μα εμένα η εκκλησία μου την Κυριακή έχει μόνο λειτουργεία, κανέναν χαμένο έρωτα να ψάχνεται στα πέριξ. Τα Σαββατόβραδα στο λιμάνι ενίοτε γίνεται χαμός από τα μπαράκια, μιας και είναι μπόλικοι αυτοί που ψάχνουν και ψάχνονται, μα κανένας από αυτούς ο πρίγκιπας. Όσο για του σκοτωμένου έρωτά μας τις γωνιές? Δεν θα ήθελα ποτέ να τον δω να κλαίει, ούτε εκεί, ούτε πουθενά αλλού.

Συνεπώς και κλείνοντας, θα ήθελα να ενημερώσω και τον φίλο Μιχάλη, πως όποιος δεν θέλει να χαθεί και να γίνει καπνός, χώμα και νερό, πολύ απλά δεν χάνεται. Αλλά και εάν χαθεί, κοντά του ούτε ένα, ούτε ένα λεπτό!