Ας θυμηθούμε πώς είναι να είμαστε γνήσιοι και αυθεντικοί άνθρωποι

Ας θυμηθούμε πώς είναι να είμαστε γνήσιοι και αυθεντικοί άνθρωποι

Παγκόσμια Μέρα Αγκαλιάς σήμερα. Κι εμείς κλειδώνουμε τα χέρια μας και τις ψυχές μας από φόβο και εγωισμό. Από συμφέρον και ιδιοτέλεια.

Και έχουμε ξεχάσει πώς είναι να ανοίγουμε διάπλατα τις καρδιές και τις αγκαλιές μας κλείνοντας μέσα ανθρώπους. Πώς είναι να εκφραζόμαστε, να προσφέρουμε, να δινόμαστε και να δίνουμε μέσα από μικρές απλές καθημερινές κινήσεις.

Έχουμε ξεχάσει πώς είναι να ενώνουμε σπασμένα κομμάτια και να αφηνόμαστε να μας επουλώνουν πληγές. Να ζεσταίνουμε τους ανθρώπους από το κρύο αυτού του κόσμου σκεπάζοντάς τους με τη θέρμη της ψυχής μας και να κάνουμε στάχτη με την φλόγα της καρδιάς μας τον δικό τους πόνο.

Να απελευθερώνουμε αισθήματα και συναισθήματα από τα βάθη της ύπαρξής μας που είναι καλά κρυμμένα και βαθιά θαμμένα. Δε θυμόμαστε πια πώς είναι να τείνουμε τις παλάμες μας να στηριχτούν οι ανήμποροι και να απλώνουμε τις δικές μας όταν η αδυναμία μάς καταβάλλει. Τρομάζουμε και στην μικρότερη απλή σωματική επαφή και κλείνουμε όλο και περισσότερο τα χέρια.

Μαζεύουμε όλο και πιο πολύ τις παλάμες μας κάνοντάς τις γροθιές επίθεσης. Και απομονονώμαστε όλο και πιο πολύ στον κόσμο μας από αμφιβολία και ανασφάλεια. Από άγνοια ή άρνηση. Και εμείς έχουμε ξεχάσει πώς είναι να η σωματική ψυχική και πνευματική ανθρώπινη επαφή.

Παγκόσμια Ημέρα Αγκαλιάς σήμερα γι'αυτό ας θυμηθούμε πώς είναι να είμαστε γνήσιοι και αυθεντικοί άνθρωποι. Ας αφεθούμε στις αγκαλιές των γύρω μας και ας ανοίξουμε διάπλατα τις δικές μας. Να απελευθερωθούμε από τα δεσμά του φόβου και της καχυποψίας που μας να κρατάνε δέσμιους και να σπάσουμε τον κλοιό της αδιαφορίας και της δειλίας που μας κυκλώνει.

Να αρχίσουμε από σήμερα να απλώνουμε τον ήλιο της ψυχής μας παντού καλύπτοντας τα σκοτάδια από ότι μας πόνεσε μας πλήγωσε ή μας απογοήτευσε.