Ένα Σαββατιάτικο ξύπνημα σε μυρωδάτα σεντόνια. Ένας καφές, ένα χειμωνιάτικο πρωϊνό που ζέστανε ουρανίσκο και ψυχή. Η αφηρημάδα μιας στιγμής που σε ταξίδεψε. Ένας νοητός περίπατος με το φίλο σου που άρχισε με τη φράση "αχ και να ήμασταν..."
Εκείνο το καλοκαίρι που την έβγαλες με μια σκηνή στην παραλία. Εκείνα τα Χριστούγεννα που περίμενες όλη νύχτα τον Άγιο Βασίλη. Και εκείνα τα άλλα που ερωτεύτηκες καταμεσής μιας στολισμένης πόλης. Ένα καλό νέο. Ένας καλός λόγος. Μια κουβέντα παρηγοριάς από κάποιον που αγαπάς στις δύσκολές σου. Και μια βόλτα στη θάλασσα όταν είχες τις κλειστές σου.
Ένα φιλί ερωτικό και μια αγκαλιά φιλική ή το αντίστροφο. Όταν βύθισες το βλέμμα σου σε ένα άλλο βλέμμα μιαν ανατολή. Όταν ξεκίνησες με τη φόρμα σου για μια "χαλαρή βολτίτσα" και κατέληξες στην αγκαλιά της μαμάς σου να κλαις με λυγμούς γιατί "τα σκάτωσες στη ζωή σου ρε γαμώτο !"
Ένα ολοκαίνουργιο τετράδιο και ένα, γεμάτο μελάνι, στυλό για να τα συγγραφικά σου ταξίδια. Μια σοκολάτα-φράουλα. Εκείνο το λουλούδι που έκοψες κι έβαλες στ΄ αυτί.
Αυτοί που αγαπάς. Αυτά που αγαπάς. Αυτοί που σ΄αγαπάνε. Όταν γελάς με την καρδιά σου. Ένα τραγούδι απ΄τα παλιά. Και ένα απ΄τα τωρινά. Μια όμορφη ανάμνηση που σε πισωγύρισε. Ο καλός σου εαυτός που προέκυψε μέσα από τα περασμένα σου. Αυτός που είσαι όταν είσαι εσύ, χωρίς μακιγιαρισμένες συμπεριφορές. Η στιγμούλα που χαμογέλασες ανεπαίσθητα μια δύσκολη μέρα. Το ρουμπινί του ροδιού όταν το σπας,στην πόρτα, την Πρωτοχρονιά. Και η ελπίδα ότι αυτό το ρόδι θα την κάνει ευτυχισμένη. Να τι είναι ευτυχία...
