Παγκόσμια ημέρα σκέψης η σημερινή. Και του οσίου Θαλασσίου επίσης.
Η αλήθεια είναι ότι πάντοτε όταν κοιτάζω θάλασσα, χάνομαι στις σκέψεις μου. Σκέφτομαι πολλά, αλλά σκέφτομαι απλά. Τα προβλήματα ξαφνικά μικραίνουν. Σαν να τα παίρνει μέσα του ο βυθός. Με την πρώτη κακοκαιρία όμως, θα δημιουργηθούν κύματα που θα ξεβράσουν στη στεριά ό,τι κρύφτηκε για λίγο.
Δεν πρέπει να κουκουλώνουμε τα προβλήματά μας. Πρέπει να τα λύνουμε! Για να γίνει βέβαια αυτό, θα πρέπει για αρχή να… μας λυθεί η γλώσσα. Να μάθουμε να εκφράζουμε αυτό που μας ενοχλεί. Να μη φοβόμαστε την αντίδραση.
Ναι, η δράση φέρνει και αντίδραση. Είναι λογικό. Το λένε και οι ίδιοι οι νόμοι της Φυσικής. Αν εξωτερικεύσεις κάτι που σε δυσαρεστεί, είναι φυσική συνέπεια να δυσαρεστηθεί και ο απέναντί σου και να στο δείξει. Αυτό το κομμάτι ωστόσο πρέπει να το ξεπεράσεις για να μπορέσεις να περάσεις απέναντι. Εκεί όπου κοιτάς τον ήλιο στα μάτια και δεν τυφλώνεσαι! Που δεν έχεις ανάγκη τα γυαλιά ηλίου για να κρυφτείς πίσω από αυτά…
Κατάματα να κοιτάς πάντα! Και στο καλό που εκφράζεις και στο κακό. Αν και παρεξηγημένος λίγο ο όρος «κακό». Τι σημαίνει δηλαδή ότι είπες κάτι κακό σε κάποιον; Δεν μπορώ να το καταλάβω. Είπες απλά κάτι για το οποίο έχει διαφορετική οπτική. Το αν προσβλήθηκε ή όχι είναι καθαρά δικό του θέμα.
Η ειλικρίνεια δεν είναι αγένεια. Η ειλικρίνεια θα έπρεπε να επιβραβεύεται! Παραδέξου ότι κι εσύ θα ήθελες πολλές φορές να ξέρεις την αλήθεια για κάτι κι ας δυσαρεστηθείς. Αλλιώς ζεις σε μία γυάλα και λες «ναι» σε ό,τι φαγητό κι αν σε ταΐσουν. Δεν τολμάς να πεις ότι δε σου αρέσει. Δεν τολμάς να φωνάξεις ότι μπορεί ακόμη και να ξέχασαν να σου ρίξουν τροφή.
Φώναξέ το δυνατά ό,τι σε ενοχλεί. Η ελληνική γλώσσα είναι η πιο πλούσια από όλες. Παράπονο δεν έχουμε. Κάνε το παράπονό σου, λοιπόν. Μη διστάσεις. Υπάρχουν τόσοι τρόποι να το εκφράσεις. Εννοείται και είμαι υπέρ των καλών τρόπων και του ωραίου λεξιλογίου. Όμως μην πέσουμε και στην παγίδα της ευγένειας που καταπνίγει τα δυσάρεστά μας συναισθήματα και τελικά πνίγει όλο μας το είναι. Την ψεύτικη ευγένεια άλλωστε δεν τη θέλουμε και δεν τη θέλουνε! Πίστεψέ με, το καταλαβαίνει ο άλλος όταν είσαι ψεύτικα ευγενικός. Κι αυτό για μένα είναι πιο προσβλητικό, διότι είναι σαν να υποτιμάς τη νοημοσύνη του.
Μόλις αρχίσεις να μιλάς, λοιπόν, θα δεις ένα ένα τα προβλήματά σου να μειώνονται. Και πώς θα γίνει αυτό; Για σκέψου λίγο! Ένα πρόβλημα κρυμμένο μέσα σου, θα παραμένει για πάντα πρόβλημα. Όταν εξωτερικευτεί όμως υπάρχουν δύο πιθανότητες. Η καλή εκδοχή είναι να καταφέρεις να το λύσεις, συζητώντας. Υπάρχει φυσικά και η εκδοχή του να δεις πως είναι αδύνατον να λυθεί. Άρα συνειδητοποιείς ταυτόχρονα πως δεν έχει και καμία αξία να καταναλώνεις άλλη φαιά ουσία για αυτό. Και έτσι την εκμεταλλεύεσαι για το επόμενο. Σταματάς να σκας και σκας ένα τεράστιο χαμόγελο στη ζωή. Στον καθρέφτη σου. Σε αυτόν που έχεις απέναντί σου.
Μια ανακούφιση, εδώ που τα λέμε, τη νιώθεις, όταν έχεις εκφραστεί. Μπορεί τα πόδια σου να τρέμουνε, αλλά η φωνή σου δεν πρέπει να τρέμει ποτέ! Η ειλικρίνειά σου είναι η δύναμή σου. Είναι το όπλο σου που θα ανοίξει μία τρύπα στο τείχος που έχει υψωθεί ανάμεσα στους ανθρώπους. Χαιρέτα. Συστήσου ξανά. «Μη φοβάσαι. Θέλω απλώς να σου μιλήσω». Άπλωσε το χέρι σου και φέρ’ τους στον κόσμο σου. Μη σε τρομάζει το κοντά. Παρατηρείς καλύτερα και το χρώμα των ματιών του άλλου… Πόσο όμορφη λεπτομέρεια που ξεχνάμε να κοιτάξουμε βουτηγμένοι στη λάσπη των προβλημάτων μας.
Οι σκέψεις δεν πρέπει να παραμένουν σκέψεις. Διογκώνονται και θα εκραγείς!
Τη θάλασσά σου να τη διατηρείς γαλήνια πάντα. Κι αν χαλάσει ο καιρός και φουρτουνιάσει, δε θα έχεις να φοβάσαι κάτι.
Γιατί πολύ απλά ο βυθός σου θα είναι πιο καθαρός από ποτέ…
Η Μαρία Ιατρίδη είναι εκπαιδευτικός, δημοσιογράφος και συγγραφέας. Κυκλοφορεί η ποιητική της συλλογή: "Χαράζοντας τα σύννεφα" από τις εκδόσεις Πνοή.
