Περασμένες δώδεκα κι εσύ αναγκαστικά να λείπεις.
Οι δείκτες του ρολογιού συνεχίζουν ασταμάτητα τους μάταιους κύκλους, μα η σκέψη σου δεν ξεμακραίνει λεπτό από κοντά μου. Βολτάρεις συνεχώς σε μυαλό και καρδιά. Δεν είμαι μόνη. Δεν αισθάνομαι μόνη….!!! Η βοή του ανέμου περιπλέκεται με το άρωμά σου. Νιώθω το βλέμμα σου καρφωμένο πάνω μου, σαν πύρινο βέλος να διαπερνά φοβίες και δαίμονες. Νιώθω τον αέρα του δωματίου να αλλάζει. Καμπυλώνεται, με τυλίγει. Είναι αυτή η αόρατη κλωστή, που σε κρατάει πάντα εδώ.
Μ’ ένα μαγικό τρόπο ο χρόνος αποκρυσταλλώνεται, η απόσταση μέχρι τη στιγμή που θα μου χαμογελάσεις ξανά, μηδενίζεται.
Δεν εξηγείται με τη λογική, αλλά αυτή η αόρατη κλωστή που μας δένει είναι πάνω και πέρα από μας! Τυλίγει το είναι μας με τρόπο σχεδόν αναγκαίο. Μπολιασμένη με εκατομμύρια δευτερόλεπτα ευτυχίας, μοιράζεται την ίδια ανάσα, την ίδια έλξη μαζεμένη όλη σ’ ένα πρόσωπο.
Είναι το έξω σου, το μέσα σου, το θέλω σου, που με ζητάει. Είναι το χθες, το σήμερα, το πάντα μου, που σε ζητάει. Είναι το φως που με περιβάλλει όταν σε βλέπω. Είναι το ρίγος της αγκαλιάς σου, που απλώνεται σαν δίχτυ να με τυλίξει πάνω σου.
Νιώθω σαν να σε γνώριζα από πάντα… Η χημεία μεταξύ μας υπήρξε από το πρώτο λεπτό. Από την πρώτη στιγμή κούμπωσαν οι ματιές, τα χαμόγελα, οι λέξεις. Ο ήλιος κάθισε δίπλα μας. Κοιταχτήκαμε κι ανοιχτήκαμε σ’ έναν κόσμο πλατύτερο, που δεν προδίδει, δεν εγκαταλείπει. Σ’ έναν κόσμο ολόδικό μας, που διεκδικεί και δίνει αξία σε όλα ακόμη και στο πιο παραμικρό. Τίποτα προσποιητό, τίποτα νόθο. Ήμασταν εκεί ακριβώς που θέλαμε να είμαστε. Ο ένας δίπλα στον άλλο. Ο ένας προέκταση του άλλου, τόσο γρήγορα, τόσο ανέλπιστα, τόσο αβίαστα.
Ήσουν η αφορμή να σωθώ από τα σκοτάδια μου. Ήμουν η αιτία να γαληνέψει το αδάμαστο εγώ σου και να στεγάσει το μαζί. Ήταν αυτό το ιδιαίτερο, το απόλυτο που νιώσαμε, η αόρατη κλωστή που μας ένωσε και θα μας ενώνει για πάντα. Αόρατη κλωστή τα βλέμματα λατρείας που ανταλλάξαμε, οι στιγμές που μοιραστήκαμε, οι λουσμένες με ‘’σ’αγαπώ’’ διαδρομές, θα κρατάνε τις ψυχές μας δεμένες, όπου και να βρεθούν. Αυτή η αόρατη κλωστή ακόμα κι αν κάποια στιγμή μπερδευτεί δε θα σπάσει ποτέ, γιατί το θαύμα έχει μια μοίρα μυστική και τη συνήθεια να μοιράζει Ουρανό, Ανάσταση κι Αγάπη…
