Σήμερα, είναι μια μέρα καιρικής αντίθεσης.
Έχει λαμπερό ήλιο, ενώ ταυτόχρονα, φυσάει μανιασμένα! Θέλει να διώξει κάθε σύννεφο ο ουρανός.
Θα έλεγα ότι ο σημερινός καιρός, καθρεφτίζει τα μέσα μου.
Ήλιος, παρά τις αντιξοότητες και ταυτόχρονα, εκείνος ο αέρας που θέλει να τα σαρώσει, να τα ισοπεδώσει όλα.
Αυτό είναι λοιπόν που με μπερδεύει σήμερα, κοιτώντας έξω.
Θέλω να αφήσω τον ήλιο να με ζεστάνει χωρίς εντάσεις ή θέλω ν’ αφήσω τον αέρα να μου τα καθαρίσει όλα, να μη μείνει κόκκος, ούτε κόκκος παλιός;
Ξύπνησα με αυτή τη διάθεση σήμερα, τη χειμωνιάτικη, την άγρια, την ανατρεπτική.
Ξύπνησα με διάθεση τέτοια που θέλω να δώσω μια μπουνιά και να ματώσω όλα και τα καλά και τα κακά.
Είμαι στη φάση ξεκαθαρίσματος, γενικότερα.
Ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τους αριθμούς. Ούτε με το κυνήγι των φίλων.
Ίσως να φταίω κι εγώ. Ίσως, ένας ατυχής συνδυασμός.
Το σίγουρο είναι ένα: Δίνω πολλά και περιμένω λίγα. Συμβιβάζομαι με τα λίγα. Και λίγα να μου δώσεις, θα χαρώ. Φτάνει να δω μέσα στα μάτια σου, την πρόθεσή και την αλήθεια σου.
Στο ατόφιο ελπίζω, το ατόφιο θέλω, σε αυτό θέλω να χτίζω οικοδομήματα.
Το ωραιότερο που μπορεί να υπάρξει στις σχέσεις, είναι η καθαρότητα των συναισθημάτων, σαν αυτό που κάνει αυτή τη στιγμή ο αέρας, πάνω από τον ουρανό μου.
