Ρήμαξες την ύπαρξή σου σ' ένα άσκοπο σκοπό...
Σκόρπισες τον εαυτό σου σε ανέμους λυσσασμένους
κι έπεσες στο χώμα,
λαβωμένος από τ' αλύπητα κτυπήματα της τραγικότητάς σου.
Γονάτισες δειλά και σηκώθηκες, κρατώντας την μοίρα σου.
Βάδισες σε άγνωστα μονοπάτια.
Συνάντησες μάτια σκληρά, βάναυσα και αλύπητα για να σε καταλάβουν.
Προσπέρασες και προχώρησες.
Πάλεψες με τα όρνεα που σε κατασπάραξαν
και γιάτρεψες τις πληγές σου.
Ανασηκώθηκες και είδες φως.
Είδες τον ήλιο που σε καλούσε να σου δείξει το δρόμο.
Γέλασες και μετά φώναξες
και κόπηκε η γη στα δύο.
Χόρεψες ένα χορό που δεν είχε βήματα
και είπες ένα τραγούδι με μουσική χωρίς νότες....
και ΝΙΚΗΣΕΣ.
Υπάρχω φωνάζεις και τρέχουν τα όνειρα.
Ο σκοπός γίνεται μοίρα κι εσύ δεν προλαβαίνεις.
Μαζεύεις τον εαυτό σου, που τον σκόρπισες σε ανέμους λυσσασμένους
και κρατάς τον ήλιο στα χέρια σου.
Καίγεσαι από την φλόγα του και ξαναγεννιέσαι.
Χορεύεις τώρα ένα χορό με της τύχης σου τα βήματα και τραγουδάς ένα τραγούδι
μελωδικό γραμμένο με τις νότες της ΥΠΑΡΞΗΣ ΣΟΥ.
