Η πιο μεγάλη βόλτα είναι τώρα!

Η πιο μεγάλη βόλτα είναι τώρα!(πηγή pixabay)

Ανατρίχιασα πρόσφατα στο άκουσμα της φράσης από έναν φίλο: «Ό,τι θες να κάνεις, κάν’ το σήμερα. Το αύριο δεν υπάρχει…».

Χιλιοειπωμένο θα πεις, αλλά εγώ θα σε ρωτήσω πότε ήταν η τελευταία φορά που τα χείλια σου τόλμησαν να πούνε κάτι όμορφο εκείνη τη στιγμή που το ένιωσες. Που έστειλες ένα αυθόρμητο χαριτωμένο παιδικό μήνυμα και δεν το ανέβαλες για «αύριο». Που δεν έβαλες Χ σε μια όμορφη βόλτα λόγω έλλειψης χρόνου.

Αλήθεια ποια ήταν η τελευταία φορά που έκανες μια μεγάλη βόλτα και το ευχαριστήθηκες με τη ψυχή σου; Χωρίς τα άγχη και τις έννοιες του αύριο. Το σήμερα δεν έχει τυχαία μέσα του τη συλλαβή: «ση». Αλλά επειδή ήττα δε θέλουμε στη μέρα μας, εγώ το βγάζω και γράφω «συ». Με ύψιλον. Και με υψηλούς στόχους. Συ πρέπει να ζεις την κάθε σου στιγμή σαν να είναι η τελευταία σου και να φτάνεις όσο πιο ψηλά μπορείς την ψυχή σου! Εσένα θέλει το σήμερα! Τι δεν κατάλαβες; Τι δεν έκανες; Κάν’ το!

Και κυρίως αυτήν την όμορφη βόλτα που χρωστάς στον εαυτό σου. Χωρίς συγκεκριμένο προορισμό. Μια βόλτα στο άγνωστο. Με όλες τις αισθήσεις σου σε γιορτή! Τα μάτια σου να παρατηρούν λεπτομέρειες στον δρόμο που στο τρέξιμο των υποχρεώσεων παραμελούμε. Τα αυτιά σου να πιάνουν μελωδικά κελαηδίσματα πουλιών και όχι κορναρίσματα αυτοκινήτων. Γλυκιές εξομολογήσεις ζευγαριών και όχι βωμολοχίες οδηγών. Τα χέρια σου να χαϊδεύουν μία πορτοκαλιά με τα ευωδιαστά άνθη της και να έχεις τη μυρωδιά τους πάνω σου σε όλη τη διαδρομή. Αλλά κυρίως μέσα σου!

Ναι, μη ξεχνάς στο τέλος της ημέρας να έχεις κρατήσει βαθιά μέσα σου όλα τα όμορφα που έχεις ζήσει.

Ακόμη κι από μια μόνο βόλτα. Τόσο απλό μα και τόσο σπάνιο ταυτόχρονα. Κόσμος πολύς καθισμένος σε διαφόρων ειδών μαγαζιά χάνει τη μαγεία της απλής βόλτας. Πόσα ανακαλύπτεις περπατώντας! Ένα χαριτωμένο μικρό καφέ που υπόσχεσαι να πιεις εκεί την επόμενη φορά τον καφέ σου, ένα σπίτι παλιάς αγαπημένης ελληνικής ταινίας, μια υπέροχη αυλή ξεχειλισμένη από λουλούδια, έναν τραγουδοποιό του δρόμου με ξεχωριστή φωνή, ακόμη και ένα δέντρο με κρεμασμένα στα κλαδιά του καπέλα που τα φωτίζουν οι λάμπες στο εσωτερικό τους! 

Κλείσε για λίγο στο συρτάρι του γραφείου σου τις υποχρεώσεις σου και άνοιξε τον χάρτη της πόλης σου. Πες: «Ποιο σημείο δεν έχω ανακαλύψει ακόμα;» και τρέξε! Όχι αύριο. Σήμερα. Η μέρα είναι μεγάλη. Το βράδυ ακόμη «μεγαλύτερο». Με το ζεστό βραδινό αεράκι της άνοιξης να σου χαϊδεύει τα μαλλιά, νιώθεις το ένα λεπτό να κρατάει ώρες. Περπατάς, χαλαρώνεις, ονειρεύεσαι, μιλάς. Πες: «Χαίρομαι που σε γνώρισα». Πες: «Σ’ ευχαριστώ». Πες: «Τι ωραία μάτια έχεις». Πες: «Πάρε με μια αγκαλιά». Πες: «Κοίτα κάτι όμορφο». Αλλά πάνω από όλα μην ξεχάσεις να ρωτήσεις: «Πάμε μια βόλτα;»…

Η Μαρία Ιατρίδη είναι εκπαιδευτικός, δημοσιογράφος και συγγραφέας. Κυκλοφορεί η ποιητική της συλλογή: "Χαράζοντας τα σύννεφα" από τις εκδόσεις Πνοή.